Hoe klaar zijn we voor een kleine SHTF ?

[Lewieke]

Hoe klaar zijn we voor een kleine SHTF ?

Gisteren zou mijn vrouw dus in de tuin werken. Wat wil je, mooi weer en er was enkele weken niet gewied. Dus loopt ze naar het hoekje waar wat rommel ligt, ze let even niet op en stapt op een plankje. Waarin een spijker zit die 5cm uitsteekt, helemaal geroest. Wat denk je ? Ze gaat met haar volle gewicht op dat plankje staan, de spijker boort zich door haar rubber laars en gaat haar voet binnen. Normaal sla ik die dingen altijd plat, net om dat soort ongevallen te vermijden, maar deze was dus aan mijn aandacht ontsnapt en zij was toch wel een beetje onvoorzichtig door er op te gaan staan.

Ze kwam naar de achterdeur gehinkt, kermend van de pijn. Ze heeft haar andere voet gebruikt om het plankje dat aan haar voetzool gespijkerd zat los te trappen. Ik hielp haar laars uit te trekken en we bekeken even de aangerichte schade. Ondanks de pijn kon ze alle tenen nog bewegen. Geen pezen beschadigd dus. Ook het bloeden was nogal beperkt.

Even nadenken dus. Intussen de ontsmettingsvloeistof er bij gehaald, die voet ruim overgoten met isobetadine, een gaasje er op. Intussen even gecontroleerd wanneer ze de laatste tetanus prik kreeg die tien jaar geldig blijft. Pas een tweetal jaar geleden, dus in principe is ze nog beschermd. Toch maar even gevraagd of ik ze naar de dokter moest brengen. Ze antwoordde met de vraag wat die nog meer zou kunnen doen. En natuurlijk heeft ze wel gelijk, maar je blijft toch een beetje bezorgd.

We monitoren de schade, de voet lijkt niet te zwellen, het lijkt er niet op dat er een ontsteking komt maar we moeten natuurlijk nog een beetje afwachten. Vanmorgen ging ze gewoon naar haar werk al was huppelen er nog niet bij... .

We waren redelijk voorbereid, niet in paniek, hadden alles bij de hand wat we nodig hadden en de preventieve maatregelen waren genomen. Check.

[Peerke]

Sja @Lewieke

Een ongeluk zit altijd in een klein hoekje.

Van het voorjaar wilde ik nog een zakje huisvuil in de bak doen, maar onderweg naar beneden hield ik de leuning niet vast, en met zweetvoeten zette ik net de stap verkeerd en heb nog wat treden naar beneden gegleden. Diverse blauwe plekken en kneuzingen rijker. Sindsdien hou ik dus de leuning vast.

Van de zomer een nieuw interieur gekregen. Bij het verschuiven, plaats maken en terug schuiven per ongeluk het nieuwe bankje over mijn grote teennagel geschoven (die lang was). Ben nu 3 maanden verder. De nagel zit er nog aan, maar eronder ziet het nog blauw.
Gelukkig kan ik wel mijn schoenen aan. Maar bij droog weer loop ik net zo lief in mijn sandalen.
Voor mijn training pak ik de teennagel in in doorlatend gaas wat ik vastzet met tape.
Niet alleen voor het estetische, maar ook ten toon dat daar iets fout zit.
Logisch dus dat ik EHBO middelen voldoende heb.

[Flos]

Ook ik heb ruime EHBO koffertjes kisten en kast . In mijn lijf zijn de meeste botten die normaal wel eens breken min. al een keer gebroken . Door gevaarlijk werk te verrichten maar ook door onnozel stunts te doen met motorfietsen auto's zelfs met tractoren en zelf gemaakt spul . Daarom ben ik nu des te meer op mijn hoede Over zijn de EHBO spullen bij mij te vinden .
En ja heb ook cursussen gevolgd om er mee om te kunnen gaan .

[vleermuis]

heb ik even over na moeten denken , maar toch wel redelijk goed voor elkaar hier
trauma kit en uitgebreide ehbo in huis ,in me b.o.b , in mijn e.d.c ,
van shot wonden tot breuken en alles er tussen in voor de eerste nood daarna naar hospitaal .....

[JJenA]

Hoe klaar zijn we voor een kleine SHTF ?

Gisteren zou mijn vrouw dus in de tuin werken. Wat wil je, mooi weer en er was enkele weken niet gewied. Dus loopt ze naar het hoekje waar wat rommel ligt, ze let even niet op en stapt op een plankje. Waarin een spijker zit die 5cm uitsteekt, helemaal geroest. Wat denk je ? Ze gaat met haar volle gewicht op dat plankje staan, de spijker boort zich door haar rubber laars en gaat haar voet binnen. Normaal sla ik die dingen altijd plat, net om dat soort ongevallen te vermijden, maar deze was dus aan mijn aandacht ontsnapt en zij was toch wel een beetje onvoorzichtig door er op te gaan staan.

Ze kwam naar de achterdeur gehinkt, kermend van de pijn. Ze heeft haar andere voet gebruikt om het plankje dat aan haar voetzool gespijkerd zat los te trappen. Ik hielp haar laars uit te trekken en we bekeken even de aangerichte schade. Ondanks de pijn kon ze alle tenen nog bewegen. Geen pezen beschadigd dus. Ook het bloeden was nogal beperkt.

Even nadenken dus. Intussen de ontsmettingsvloeistof er bij gehaald, die voet ruim overgoten met isobetadine, een gaasje er op. Intussen even gecontroleerd wanneer ze de laatste tetanus prik kreeg die tien jaar geldig blijft. Pas een tweetal jaar geleden, dus in principe is ze nog beschermd. Toch maar even gevraagd of ik ze naar de dokter moest brengen. Ze antwoordde met de vraag wat die nog meer zou kunnen doen. En natuurlijk heeft ze wel gelijk, maar je blijft toch een beetje bezorgd.

We monitoren de schade, de voet lijkt niet te zwellen, het lijkt er niet op dat er een ontsteking komt maar we moeten natuurlijk nog een beetje afwachten. Vanmorgen ging ze gewoon naar haar werk al was huppelen er nog niet bij... .

We waren redelijk voorbereid, niet in paniek, hadden alles bij de hand wat we nodig hadden en de preventieve maatregelen waren genomen. Check.

Mijn maatje had een behandeling gehad bij de pedicure er is iets weg gesneden, en dat is helemaal fout gegaan, een behoorlijke ontsteking, en nu komt het, er ontstond een rode streep lans haar been, middel tot vlak onder haar hart, met spoed naar het ziekenhuis gebracht, ze heeft het net gered, de pedicure was een assistente van de huisarts, beiden zijn ernstig in gebreke geweest.
Dus houd alles goed in de gate als je ergens in trapt of beschadiging aan je lichaam, goed desinfecteren, kijken of er iets in de wond is achter gebleven, laat het goed onderzoeken als dat kan.

Zo dit was mijn eerste aandeel, graag Jullie hulp als er iets verkeerd gaat, ik ga zeker weer mijn best doen, nooit de intentie iemand te kwetsen.

Het is weer goed gebleken voorbereid te zijn op een scala van dingen.
Mvg,
JJenA

[Lewieke]

Vanmorgen 6.50u, een ijslijke kreet uit de badkamer, mijn vrouw schreeuwt het uit. Ik ga kijken, bezorgd als ik ben en vraag wat er scheelt. Het water is koud. Ligt de boiler er alweer uit ? Effe rustig naar beneden gesloft. Het ding staat in veiligheid. Geen mens die weet waarom. De waakvlam is uit. Even een aansteker er bij, de vergrendeling opheffen, knopje ingedrukt houden, gas laten toestromen, 7 minuten later staat ie weer aan. Alles opgelost denk ik gelukkkig, tijd voor een kopje koffie.

En dan naar het werk. 14km. Met de fiets. Met elektrische hulpmotor, maar toch, berekoud ook. dus toch snel nog effe een thermische broek aan, fleece, handschoenen, hesje, verlichting aan, en op weg. 4 km verder. Lekke band. Getver. Plan B dus.

Gelukkig heb ik mijn EDC bij. In de fietstas. Zo opgelost denk ik. Flesje schuim er bij, band volspuiten. Terwijl ik dat probeer, springt het slangetje. Onding. Het schuim zit overal. Behalve in de band. een beetje wel hoop ik. Dus nog een busje co2 er achteraan om de band op te pompen. Werkt niet, dus een scheur. Te ver om terug te keren, te ver om te stappen en ik kan toch moeilijk 3 klassen leerlingen hun plan laten trekken. Ook het opperhoofd van de school zou er niet al te blij mee zijn. Plan C. De cavalerie bellen dan maar.

Mevrouw die net 'r haar aan het wassen is neemt op. En of ik helemaal betoeterd ben en niet weet dat ze ook naar 'r werk moet. Nou ja, de financiën van de multinational kunnen wel een uurtje wachten denk ik. Ze haalt bakzeil en komt met halen. Met de auto. De fiets zet ik in de tuin van de eerste de beste woning, die mensen gaan wel even raar kijken, maar het is in elk geval beter dan zomaar langs de straat. Ik haal 'm straks wel op.

Ik haal de schoolbel nog net. Daar sta ik dan. Zonder sleutel. Die ligt nog in de keuken, ik moest zo nodig eerst die boiler aanleggen, me wat gehaast en ja hoor, vergeten. Sta ik daar, zonder boeken voor een klas halve wilden, 18 lentes jong en hoegenaamd geen zin in les. Ze hadden al bijna door dat er iets aan de hand was. Gelukkig is er plan D. De externe harde schijf, alle cursussen in PDF formaat, hopelijk doet die computer annex beamer het. Oef, het lukt, drie minuten later dan voorzien gaat de les van start. Nu nog die gasten rustig krijgen.

Neem pagina 38 en zet er je naam bovenop. Nee hoor, als je geen zin hebt, dan hoef je het niet te doen. Liever niet zelfs, dan hoef ik het niet te verbeteren. 't Levert je ook geen punten op. Tegen hun zin gaan ze aan de slag. Netjes gered. Nu de volgende drie lesuren nog overleven zonder boeken. En dan met de trein naar huis. Fiets ophalen, band herstellen, weet ik ook weer wat te doen.

[Repelsteeltje]

Tja, soms zit het mee, en soms zit het tegen