Er heerst een nieuwe ziekte onder ons.
Niet te vinden in officiële handboeken, niet uitgesproken op persconferenties, niet benoemd in de grote journaals.
Maar iedereen kent haar symptomen: mensen die zomaar omvallen.
Gezichten in het nieuws, namen op rouwkaarten, steeds jonger, steeds onverwachter.
Een hart dat weigert.
Een bloedvat dat bezwijkt.
Een kanker die zich gedraagt als een overval in plaats van een proces.
We noemen het eufemistisch “plotseling overlijden”, soms nog “natuurlijk”, soms “onverklaard”.
Maar de Ziekte van Plots heeft een ontkenningsgraad die even hardnekkig is als haar dodelijkheid.
Sinds de coronapandemie is de oversterfte niet gestopt.
Integendeel, ze is een constante achtergrondruis geworden.
Een cijfer hier, een signaal daar.
Maar vragen ?
Die blijven uit.
Want vragen zijn gevaarlijk geworden.
Ze ruiken naar complottheorie, naar twijfel aan heilige waarheden.
Terwijl de simpele, rauwe realiteit is: gezonde, jonge mensen vallen bij bosjes om.
In sportzalen, op kantoren, in het verkeer.
Niet vanwege ouderdom, niet vanwege roekeloosheid, maar vanwege iets wat niemand lijkt te willen benoemen.
We weten dat er experimentele ‘vaccins’ (mRNA) werden uitgerold onder massale druk en zonder de gebruikelijke langetermijnstudies.
We weten dat bijwerkingen als myocarditis, pericarditis en trombose zijn erkend, maar systematisch gebagatelliseerd.
We weten dat een gigantisch wereldwijd experiment is uitgevoerd onder de vlag van solidariteit.
En we weten dat, wanneer experimenten misgaan, de eerste slachtoffers meestal niet op de voorpagina belanden maar in de marge verdwijnen.
De Ziekte van Plots is niet alleen medisch, ze is ook moreel.
Ze laat zien hoe bereid we zijn om niet te kijken, om het niet te willen weten.
Om onze cognitieve veiligheid boven de waarheid te stellen.
Want als we echt zouden erkennen hoeveel onverklaarde overlijdens er zijn, hoeveel jonge levens abrupt zijn afgebroken — dan zouden we ook moeten erkennen dat ons wereldbeeld niet bestand was tegen de werkelijkheid.
En dus zwijgen we of we lachen het weg.
“Ach ja, het gebeurt nu eenmaal.” “Het was altijd al zo.” “Stress, genetica, toeval.”
Alles behalve de vraag stellen die schreeuwt om een antwoord: Wat hebben we in hemelsnaam aangericht ?
De Ziekte van Plots is niet alleen een medische tragedie, het is ook een spiegel.
Voor onze angst. Onze lafheid.
Onze collectieve weigering om te zien wat recht voor ons neus gebeurt.
En zolang die weigering sterker is dan onze wil om te weten, zullen de namen blijven komen.
In stilte.
In rouw.
In Plots.
De Ziekte van Plots
Re: De Ziekte van Plots
Ja heel heftig beste @kwakster,
Ik heb geen idee wat hier op te zeggen, weet alleen wel dat men tegenwoordig amper nog goede bouwstoffen als voeding neemt, en dat "de weerstand" en "zelf genezende werking" van het lichaam een steeds groter gevaar op levert.
Voor dat we bij elkaar waren, maakte mijn vrouw een buurgezin mee, dat er frikandellen werden gebakken en via het keuken raam naar buiten werden gegooid en de kinderen er als hondjes op af kwamen er wat van aten en de rest ook door de tuin gooiden, en ze kregen wat patat dat ging dagelijks, de kinderen zagen er ook heel bleek uit.
We liepen een keer door de wijk waar we wonen, en zat er een gezin uit Syrië op een lakentje in het gras vlak bij hun huis, de jonge man wenkte ons en riep welkom, moesten ook op het kleedje zitten en kregen wat te eten, we waren heel verast door de hartelijkheid, en even later liet hij merken wat we even mee moesten lopen naar hun tuin en liet zien dat er veel moest gebeuren het was vol gegroeid met onkruid struiken en boompjes dat moet allemaal weg, dus ik pakte mijn victorinox zakmes met een zaag je er aan en begon te zagen en de jonge man en zijn zoontje begonnen de takken in de groene container te gooien en zo gingen we het gezinnetje met veel meer dingen helpen, we moesten elke dag komen en ook eten haha dat deden we niet steeds meden wel de momenten dat ze zouden gaan eten.
Maar wat ons opviel dat de kinderen alleen aten wat ze lekker vonden zonder groenten te eten en nogal zoete rommel, ze hadden ook gebrekziekten en werden met broze botten geboren, het baby'tje was al geboren met een gebroken schoudertje en de andere kinderen liepen ook in het ziekenhuis wegens breuken, hun gebit was al in een hele slechte staat dat werd niet gepoetst en het nieuwe gebit viel ook al uit, er werd ook niet mee gepraat ze hadden allemaal een smartphone ook de baby die over de grond kroop had er een en bleef er op wrijven haha wist er mee om te gaan, de wat grotere kinderen liepen nog met luiers om en maakten geluidjes wat niet eens op praten leek.
O ja er moest ook een hoge houten hek om het erf komen die moesten wij kopen en er neer plaatsen toen we daar niet op reageerden, kwamen we niet meer het huis in, we werden wel door de man regelmatig opgebeld omdat ze spullen voor ons hadden van de voedselbank die wij ook weer weg deden, want het waren dingen die wij ook niet eten, en zo hielden ze ons aan het lijntje, ik bracht nog vaak spulletjes naar hun toe, maar kwam nooit meer binnen, regelmatig vroegen ze ons nog om een hoge houten hek te plaatsen op onze kosten maar zo gek waren we nog net niet.
Geld werd besteed aan hele dure spullen wat wij nog nooit ergens hadden gezien, ook stond er een gegeven moment een goed auto voor de deur te staan, en werd gebruikt om boodschappen op loop afstand te doen.
Fietsjes kinder speelgoed kinder wagen wandel wagen werden zo bij de weg gezet, omdat er weer nieuwere waren gekocht
Ja en zo zal "de ziekte plots" zijn intrede kunnen doen.
Heel triest de kindertjes waren van ons gaan houden en blijven ons nog steeds groeten behalve het oudste jongetje die is al door de ouders opgestookt, want in de winkels mag hij ons niet eens meer groeten en zwaaide heel voorzichtig een tijdje want moeders mocht het niet zien.
Dit verhaal even om te laten zien dat kinderen al vanaf kleins zeer slechte voeding krijgen en zelfs met gebreken worden geboren, dan verbaast het mij niet dat jongeren gewoon dood omvallen door "De Ziekte van Plots".
Ik heb geen idee wat hier op te zeggen, weet alleen wel dat men tegenwoordig amper nog goede bouwstoffen als voeding neemt, en dat "de weerstand" en "zelf genezende werking" van het lichaam een steeds groter gevaar op levert.
Voor dat we bij elkaar waren, maakte mijn vrouw een buurgezin mee, dat er frikandellen werden gebakken en via het keuken raam naar buiten werden gegooid en de kinderen er als hondjes op af kwamen er wat van aten en de rest ook door de tuin gooiden, en ze kregen wat patat dat ging dagelijks, de kinderen zagen er ook heel bleek uit.
We liepen een keer door de wijk waar we wonen, en zat er een gezin uit Syrië op een lakentje in het gras vlak bij hun huis, de jonge man wenkte ons en riep welkom, moesten ook op het kleedje zitten en kregen wat te eten, we waren heel verast door de hartelijkheid, en even later liet hij merken wat we even mee moesten lopen naar hun tuin en liet zien dat er veel moest gebeuren het was vol gegroeid met onkruid struiken en boompjes dat moet allemaal weg, dus ik pakte mijn victorinox zakmes met een zaag je er aan en begon te zagen en de jonge man en zijn zoontje begonnen de takken in de groene container te gooien en zo gingen we het gezinnetje met veel meer dingen helpen, we moesten elke dag komen en ook eten haha dat deden we niet steeds meden wel de momenten dat ze zouden gaan eten.
Maar wat ons opviel dat de kinderen alleen aten wat ze lekker vonden zonder groenten te eten en nogal zoete rommel, ze hadden ook gebrekziekten en werden met broze botten geboren, het baby'tje was al geboren met een gebroken schoudertje en de andere kinderen liepen ook in het ziekenhuis wegens breuken, hun gebit was al in een hele slechte staat dat werd niet gepoetst en het nieuwe gebit viel ook al uit, er werd ook niet mee gepraat ze hadden allemaal een smartphone ook de baby die over de grond kroop had er een en bleef er op wrijven haha wist er mee om te gaan, de wat grotere kinderen liepen nog met luiers om en maakten geluidjes wat niet eens op praten leek.
O ja er moest ook een hoge houten hek om het erf komen die moesten wij kopen en er neer plaatsen toen we daar niet op reageerden, kwamen we niet meer het huis in, we werden wel door de man regelmatig opgebeld omdat ze spullen voor ons hadden van de voedselbank die wij ook weer weg deden, want het waren dingen die wij ook niet eten, en zo hielden ze ons aan het lijntje, ik bracht nog vaak spulletjes naar hun toe, maar kwam nooit meer binnen, regelmatig vroegen ze ons nog om een hoge houten hek te plaatsen op onze kosten maar zo gek waren we nog net niet.
Geld werd besteed aan hele dure spullen wat wij nog nooit ergens hadden gezien, ook stond er een gegeven moment een goed auto voor de deur te staan, en werd gebruikt om boodschappen op loop afstand te doen.
Fietsjes kinder speelgoed kinder wagen wandel wagen werden zo bij de weg gezet, omdat er weer nieuwere waren gekocht
Ja en zo zal "de ziekte plots" zijn intrede kunnen doen.
Heel triest de kindertjes waren van ons gaan houden en blijven ons nog steeds groeten behalve het oudste jongetje die is al door de ouders opgestookt, want in de winkels mag hij ons niet eens meer groeten en zwaaide heel voorzichtig een tijdje want moeders mocht het niet zien.
Dit verhaal even om te laten zien dat kinderen al vanaf kleins zeer slechte voeding krijgen en zelfs met gebreken worden geboren, dan verbaast het mij niet dat jongeren gewoon dood omvallen door "De Ziekte van Plots".
Mvg,
JenA
JJ&A
J.J
JenA
JJ&A
J.J