Prepper Forum voor Vlaanderen en Nederland

Knolkervel(Knolribzaad)
Chaerophyllum bulbosum

Ik hoor veel mensen zeggen dat deze plant veel op fluitekruid lijkt...
als je geen kennis van de schermbloemigen hebt klopt dat wel.
Grappig weetje: de Knolkervel is lichtelijk giftig. pas na bereiding kun je hem veilig eten.
de fluitekruid kun je ook rauw eten!(maar dat is weer een ander topic en plaats ik een andere keer)

De knolkervel groeit hier ook in het wild en wordt dan knolribzaad genoemd. het is een zeldzame plant uit oost europa/rusland (oorspronkelijk uit Kaukasus) dat wil zoveel zeggen als: hij is winterhard en zaait zichzelf hier uit!

De smaak is een tikkeltje zoet en neigt wat naar kastanjes en bevat veel zetmeel en eiwitten.
lekker als puree met wat melk en een klontje boter.

zaaien in het najaar want de zaadjes hebben vorst nodig om te kiemen.
Liefst op een beetje vochtige grond plaatsen.





https://www.vreeken.nl/123200-knolkervel

Kaasjeskruid
Malva

Kaasjes kruid komt hier oorspronkelijk vandaan maar wordt nog regelmatig als sierplant gebruikt.
zaai hem begin zomer op een zonnige niet te droge plek uit en de plant red zichzelf voortaan wel...
eenjarig.

In Nederland en België komen de volgende soorten voor:
Groot kaasjeskruid (Malva sylvestris)
Klein kaasjeskruid (Malva neglecta)
Kleinbloemig kaasjeskruid (Malva parviflora)
Muskuskaasjeskruid (Malva moschata)
Rond kaasjeskruid (Malva pusilla)
Vijfdelig kaasjeskruid (Malva alcea)

De als eetbare malva verkochte soort heet Malvablad -Malva verticillata
Er zijn veel meer soorten en alle malva's kunnen gegeten worden.
Het is een van de planten die meegenomen werden door settlers in Amerika en is wereldwijd gebruikt tijdens hongersnoden.
een echte survivalist plant dus.

de naam Kaasjeskruid heeft te maken met de vruchten, die op een kaasje lijken. als kind plukte ik de kaasjes al...
ze smaken nootachtig.
Het jonge blad kan in de sla, het oudere blad kan gekookt worden als spinazie.

de plant staat ook bekend als geneeskrachtig.
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/nat ... kruid.html
http://www.superfoods-for-superhealth.c ... ition.html

Muskuskaasjeskruid


Groot kaasjeskruid


Malvablad


Kaasje


http://www.vlaamszaadhuis.com/winkel/ta ... pen?cat=64

Mierikswortel
Armoracia rusticana

Deze wortel ziet er in het voorbijgaan uit als de ridderzuring.
hij bloeit wit en wordt 60 cm hoog.
als deze is aangeplant is hij lastig weer te verwijderen. breidt zichzelf gestadig uit.
groeit zo'n beetje overal en is dus typisch zo'n plant die je in een vergeten hoekje kunt planten.

Omdat je maar weinig van de plant nodig hebt heb ik hem maar op een paar plaatsen geplant.
Hij houd van vocht dus heb ik hem overal aan de waterkant gezet.
Pas na drie jaar kun je de wortels oogsten. de kleine wortels weer in de grond stoppen en je hebt weer nieuwe planten.

De mierikswortel is een smaakmaker en dient niet in grote hoeveelheden te worden gebruikt.
het eten van een te grote hoeveelheid kan pijn bij het plassen veroorzaken.
Bij bijzonder grote hoeveelheden kun je last van bloederige diarree en overgeven krijgen.

De mierikswortel wordt op dezelfde manier gebruikt als de Wasabi. welbekend in de japanse keuken.
maak de wortel schoon en rasp hem. doe er wat azijn en een flinke hoeveelheid mayonaise bij.
mierikswortel doet er een paar minuten over om volledig op smaak te komen.
Daarna zwakt de smaak af en is na 20 tot 30 minuten zo goed als geheel verdwenen. de azijn (of een ander zuur) stabiliseert de smaak.
peper en zout naar smaak toevoegen. eet de saus bij vis of vlees.

vroeger werd mierikswortel gebruikt vanwege zijn geneeskracht. Het zou een antibiotische werking hebben en helpen tegen slijmvliesontsteking en bij hoesten. Uitwendig werd de wortel gebruikt bij zweren of als kompres bij pijn.

Mierikswortel bevat ook een peroxidase-enzym.
Het kan met behulp van waterstofperoxide organische verontreinigingen in water oxideren en daarmee verwijderen.







http://www.vlaamszaadhuis.com/winkel/ta ... pen?cat=74

Brave hendrik
Chenopodium bonus-henricus

Deze plant is een veelvraat dus ik heb hem op de walkant bij een akker gezaaid.
het is een vaste plant dus er staan nu een stel om een boom heen. nu worden ze zelfs bij het hekkelen niet weggehaald.
ik heb ze ook in een natuurgebied dicht bij water uitgezaaid maar daar doen ze het beduidend minder goed.
zaai de zaden in de herfst want hij heeft een koude periode nodig om te kiemen.
zodra de plantjes 6 blaadjes hebben uitplanten.
pas het tweede jaar kunnen er blaadjes geoogst worden.
als de plant eenmaal aanslaat heb je er geen werk meer van. hij zaait zichzelf goed uit.

De brave Hendrik is een (zeer zeldzame) inheemse plant die vroeger al werd gegeten.
hij smaakt licht bitter zoals witlof.
De blaadjes meteen na de oogst bereiden. de bladeren verwelken snel.
Bereiden als spinazie of in de wok of soep.
de strengels kunnen het derde jaar geoogst worden en gegeten worden als asperges.

De zaden als krachtvoer aan de kippen geven!




http://www.cruydthof.nl/brave_hendrik.html
http://www.tabernal-zaden.nl/spinazie-z ... ndrik.html

Amarant
Amarantkoren
Amaranthus cruentus

Van de Amarant kunnen de bladeren en de zaden gegeten worden.
de blaadjes kunnen bereid worden als spinazie.
je kunt de zaden poffen en als muesli eten of koken.
je kunt er ook een meel van maken.
Amarant is glutenvrij is dus niet geschikt als grondstof voor brood.
gepoft hebben ze een nootachtige smaak.

vanaf eind april zaaien
Een beetje koemestkorrels voordat de plantjes gaan bloeien zorgt voor meer zaden.

De amarant kun je in verschillende kleuren krijgen. rood, geel en groen.
Voor gebruik als preppersplant raad ik de groene aan, de andere kleuren zijn wat te opvallend.
vooral als ze jong zijn lijken de plantjes veel op melde.
je kunt ze in grote groepen zaaien om veel zaden te kunnen oogsten.
ze zaaien niet zo goed zelf uit. dus elk jaar opnieuw...

Amarant is rijk aan vitamine B, vitamine E en verschillende mineralen zoals magnesium, fosfor, kalium en zink.






https://www.vreeken.nl/004400-amarantko ... usthof-mix

http://www.dekooktips.com/warenkennis/g ... marant.htm

zeebiet
Beta vulgaris subsp. maritima

Zeebiet is de voorouder van de voederbiet, rode biet, snijbiet en suikerbiet.
Deze oerbiet groeit graag op kustgronden maar groeit gerust ook in een moestuin.

In sommige landen heel gewoon als groente, hier heel onbekend.
de Zeebiet ziet er gewoontjes uit en wordt niet bijzonder groot.
hij kan wel 11 jaar oud worden.

Van de zeebiet kun je in principe de bladeren en de wortels eten.
De wortel is snel vezelig en niet bepaald lekker.
Oogst alleen de jonge blaadjes, de grotere hebben een vieze en bittere smaak.
Zeebiet is rijk aan vitamine A en C. Het bevat veel van de mineralen kalium, magnesium, calcium, ijzer en zwavel.
Eet het niet te vaak want hij bevat ook een stof waar je nierstenen van kunt krijgen.

uitzaaien doet hij zelf maar een handje helpen is beter.
zaaien in april-juni, dan uitdunnen.
de zeebiet krijgt veel zaden dus je kunt het jaar erop er een heel weiland vol mee zetten.
ik heb enkele planten uitgeplant nadat ik ze uitgedund had.
ze staan nu op een kalkrijke kleigrond tussen het riet.
ik had het niet verwacht maar ze blijven het prima doen op een vrij lastige plek!

suikerbiet

Als echte zoetekauw zou ik niet zonder suiker kunnen
Suikerbieten zijn zelf niet eetbaar, daar zijn ze veel te hard voor.
maar je kunt er vrij gemakkelijk bietenstroop van maken.

De suikerbiet is net als de voederbiet familie van de rode, snij en zeebiet etc.

half april tot half mei zaaien.
ik heb twee suikerbieten aan een waterkant geplant. eens kijken of ze volgend jaar zaden geven...

OOGST
Vanaf half september tot half oktober. het blad van de bieten afdraaien,
de suikerbieten zo snel mogelijk verwerken of vorstvrij opslaan.




http://www.zahraseeds.eu/nl/product/bie ... altissima/

https://www.youtube.com/watch?v=5J2yfau4Dxk

zwarte nachtschade
(Solanum nigrum)

De zwarte nachtschade staat bij ons nederlanders bekend als zeer giftig.
dus bij mij in de moestuin gingen de zaailingen die spontaan opkwamen dan ook rigoureus de composthoop op.
Totdat mijn surinaamse buurvrouw die dingen ging zaaien! bij navraag bleek dat het een heel bekende surinaamse groente is.
ook de chinezen verderop eten het. het is ook niet een andere soort, het is de gewone nachtschade die bij mij op de composthoop belandde.
ik heb het mijn buurvrouw zien eten en ze leeft nog....
Dus heb ik het plantje maar eens opgezocht in mijn boeken en het net. en Waarachtig, het 'giftige' spul blijkt tóch eetbaar. maar de bronnen spreken elkaar flink tegen.
hoe dan ook, ik had nog niet echt de behoefte om het te proberen.
maar vorig jaar vond ik op de site van Diana's mooie moestuin een vorm van deze plant.
hiervan zijn de bessen eetbaar. en waarachtig, ik vind ze heel smakelijk!
heel geschikt om compote, jam of limonade van te maken. zeker in combinatie met andere vruchten.
heel waarschijnlijk is van deze soort ook het blad eetbaar maar toch...nog maar even niet ik moet nog even wennen aan zijn nieuwe status.

zaaien in mei, heel simpel.
doet het overal en hij kan best groot worden als hij ook nog wat voeding krijgt.
geeft in het begin van de herfst enorme hoeveelheden bessen zo groot als knikkertjes.
deze soort lijkt sprekend op de gewone zwarte nachtschade en heet ook zo maar hij is net wat donziger.
het is famillie van de aardappel en tomaat en deze soorten staan er ook om bekend dat ze giftige delen hebben.

Als het allemaal waar is wat ze zeggen over zijn eetbaarheid lijkt het me een uitstekende prepperplant,
er zal niemand aankomen als ze denken dat hij giftig is...


lees dit maar eens over de nachtschade...
https://hortusbrambonii.wordpress.com/2 ... -dodelijk/

Golden Pearls
Solanum villosum

leuke planten met kleine besjes die smaken naar een kruising tussen een tomaat, ananaskers en tomatillo.
Familie van bovenstaande nachtschade en dus ook van de tomaat en de aardappel.
De bladeren van deze plant zijn giftig.

Net zo gemakkelijk te zaaien als de nachtschade maar ik kan aanbevelen om deze soort wat vroeger voor te zaaien onder glas.
zo krijgt hij eerder en meer bessen.
ze zaaien zichzelf niet uit, tenminste, niet hier in het noorden.

als preppersplant wel geschikt omdat ze er net als de nachtschade beslist niet eetbaar uitzien.
Hier nog wat info;
https://hortusbrambonii.wordpress.com/t ... -villosum/

Ananaskers
Physalis peruviana


De ananaskers of goudbes is een bes die je eigenlijk maar zelden ziet. rond de kerst wordt hij nog wel eens verkocht.
toch is hij best smakelijk. zoet met een heel licht zuurtje.
je kunt de besjes zo eten maar ook een lekkere jam of limonade is een optie.

de plant is onopvallend. de Physalis peruviana kan wel 125 cm worden en valt dan snel om.
de Physalis Pubescens blijft veel kleiner maar heeft ook een prima oogst.

de Physalis zaait zichzelf uit, zelfs na een goede vorstperiode maar hij houd zeker van een warm plekje.
het is handig om de eerste keer dat je hem zaait dat begin mei binnenshuis te doen. plant de zaailingen eind mei uit.
zelf heb ik ze zeven jaar geleden onder een heg op het zuiden gezet. ieder jaar zaait hij zichzelf daar uit en ieder jaar heb ik een goede oogst.

Tomatillo

Net als de ananaskers ook een lampionplantje.
Deze apart smakende bes wordt veel in zuid amerika gegeten. er wordt de wereldberoemde salsa verde van gemaakt.
de smaak lijkt op die van groene tomaten.
er zijn vooral groene soorten, ikzelf heb de paarse soort (Purple giant tomatillo)

De tomatillo is een onbekende plant in deze contreien en daarom geschikt als preppersplant.
helaas heeft de plant hier zichzelf nog nooit uitgezaaid, waarschijnlijk kunnen ze zaden niet tegen een vorstperiode.
dat betekent dat je ze zelf ieder jaar zal moeten zaaien en in mei pas kunt uitplanten.

de plant is onopvallend genoeg maar hij kan wel heel groot worden....op de meest gunstige plek kan hij wel 180 cm worden. en omdat de paarse soort nog opvallender is zou ik de groene soort aanraden. toch, tussen het gras vlak voor een rij bomen werd hij niet groter dan een meter en door de wind ging hij al snel tegen de grond. het leek een hoopje ellende...maar ik heb nog steeds een flinke oogst gehad.





http://www.smulweb.nl/recepten/807341/Tomatillo-salsa

Groenlof
Cichorium intybus var. foliosum

Op verzoek van Ghost plaats ik hier een stukje over groenlof.

Onderstaande groenten zijn Famillie van elkaar en hebben een soortgelijke behandeling nodig.

Groenlof is een onbekende groente (wie heeft het ooit in de supermarkt zien liggen)
Alleen in de laatste fase voor het oogsten ziet hij er enigszins uit als een groente.
op het eind vormt zich namelijk een krop.
Als je ze niet keurig op een rijtje in de moestuin plant zal het met het meenemen van de plant wel meevallen.

De groenlof kan zichzelf uitzaaien maar omdat hij bij vroeg kiemen de neiging heeft om door te schieten (bloeien)
Zaai je dus het beste laat in het seizoen. juni of zelfs in juli.
Groenlof kan een paar graadjes vorst verdragen. Oogsten kan dus tot heel laat in het seizoen.

Groenlof is vrij bitter. de smaak zit zo ongeveer tussen witlof en andijvie in.
je kunt hem rauw eten maar stoven is algemener.
enkele recepten: http://www.dewassendemaan.be/groenlof







Roodlof
Cichorium intybus var. foliosum

Deze ook al bittere plant wordt in Italie al eeuwen geteeld.
de groente doet het hier in het noorden uitstekend en kan aardig wat kou verdragen.

Deze groente zaait zichzelf uit, zoveel zelfs dat hij in mijn moestuin even een lastig onkruid werd.
Roodlof bestaat uit twee soorten;
Roodlof van Chioggia met ronde kroppen en te oogsten voor de winter
Roodlof van Verona Dit heeft een meer opgerichte groeiwijze.

Roodlof is best een opvallende plant met zijn mooie rode kleur maar de groente is toch heel erg onbekend.

Zaai en oogst zijn hetzelfde als van de groenlof.









Cichorei
Cichorium intybus

De cichorei is de moeder van Andijvie, rood, Groen en witlof

De wortel van de Cichorei werd en wordt gebruikt om een koffiesurrogaat te maken.
Duitse koffie wordt dit genoemd. het staat erom bekend dat het de best naar koffie smakende surrogaatkoffie is.
De wortels worden gedroogd en dan geroosterd. het is niet zo dat ik het ooit geprobeerd heb maar het proces schijnt heel eenvoudig te zijn.

De bladeren kunnen voordat er zich bloemstengels ontwikkelen gegeten worden.
Zoals de rest van zijn soortgenoten is de Cichorei bitter.
Het bittere kan verminderd worden door enkele weken voor de oogst de plant te bleken.
dat wordt meestal gedaan door er stro en wat aarde overheen te leggen of er een pot overheen te zetten.

De Cichorei is tweejarig. dat wil zeggen dat de plant het tweede jaar bloeit.
hij kan dan met gemak 2 meter hoog worden en is daardoor erg gevoelig voor omvallen door de wind.
De bloemen zijn prachtig blauw en kunnen ook gegeten worden.

De Cichorei wordt wereldwijd gebruikt als middel tegen leverfalen.
er zit veel vitamine C, vitamine B9 en kalium in.

Zaai en oogst zijn weer hetzelfde als hierboven.

Litchitomaat
Solanum sisymbriifolium

Alweer een Solanum!

Er komen duizenden gemene stekeltjes aan die afbreken in je huid als je hem aanraakt.
Hij ziet er akelig en giftig uit en in combinatie met de stekels zal er niemand zo gek zijn om eraan te komen.
en dat is ook precies waarom ik hem geschikt vind als preppersplant.

Hij moet elk jaar op kamertemperatuur opgekweekt worden.
hij zaait zichzelf ook wel uit maar is dan te laat om echt tot een grote oogst te komen.
zaai hem laat in februari en plant hem in mei uit.
het beste plant je hem ergens waar je zelden of nooit langskomt.

De lichitomaat smaakt zoals de naam al zegt naar litchis.
tenminste, dat wordt gezegd. ik vind hem er zelf helemaal niet naar smaken. naar mijn beleving heeft hij iets van de ananaskers.
Omdat de besjes vol zitten met kleine zaadjes is het beslist niet mijn favoriet maar anderen vinden hem weer heerlijk.
misschien dat ik volgend jaar de bessen door een zeef ga halen en er limonade van maak...

Oogst de bessen in september/ oktober en doe vooral handschoenen aan...

Daglelie
Hemerocallis

De daglelie heet zo omdat de bloemen maar één dag bloeien.
gelukkig heeft de bloeisteel meerdere knoppen en bloeien van mei tot augustus door.

Wie had dat gedacht...deze sierplant is geheel eetbaar.
Alleen de enkelbloemige daglelies zijn eetbaar. de dubbelbloemige zijn niet eetbaar.
De wortels smaken naar aardappel. De bloemen smaken naar sla maar dan zoeter en pittiger.
Vaak worden de bloemengevuld met ijs, met zalmsalade of met een mengsel van roomkaas en bieslook.
Je kunt de bloemen rauw eten in een salade, frituren in een beslag of bakken in ontbijtspek.
Laat je fantasie er maar op los dus...

De Daglelie heeft amper verzorging nodig.
zet hem op een zonnige plaats (liefst geen zandgrond)
na drie jaar kunnen de planten gescheurd worden.
breidt zichzelf zonder hulp ook prima uit...

Je kunt deze plant in elk groencentrum vinden.

Prairie lelie
Camassia quamash

Deze staat nog op mijn verlanglijstje...

De Prairielelie vormde bij indianenstammen uit het westen van Amerika het hoofdvoedsel van hun hele dieet.
Zorg er wel voor dat je de juiste soort te pakken krijgt want deze plant heeft nogal wat familie die uiterst giftig is...

Je kunt de bollen het hele jaar door oogsten maar ze zijn het lekkerst in de herfst.
de bollen kunnen rauw, gepoft en gekookt gegeten worden en smaken naar zoete aardappel maar dan zoeter.
de Bollen worden ook wel gedroogd en vermalen tot een meel.

De prairie lelie breidt zichzelf goed uit en is prima geschikt om te verwilderen.

Dahlia

De Dahlia is een voedzame knol en werd door de Azteken gegeten.
ze komen ruwweg uit dezelfde regio waar zoveel eetbare knollen zoals de aardappel, Oca en Yacon vandaan komen.
ik heb ze zelf nog niet geproefd maar de knol schijnt zoetig te smaken.
er is zelfs nog geprobeerd om er suiker uit te winnen.
Ze moeten lang koken, zo'n drie kwartier.
je bereid ze net zoals een aardappel.

de bladeren kunnen bereid worden als spinazie en ook de bloemblaadjes zijn eetbaar.
de bloemen smaken radijsachtig met een klein parfummetje.

Er zijn tal van soorten en maten van de Dahlia en ze zijn allemaal eetbaar.
De Dahlia zet je niet gewoon even in een bos of een natuurgebied maar deze sierbloem zet je gewoon
in je eigen voortuin of bij een boom in je straat.
nadeel van de Dahlia is dat hij niet winterhard is. dat wil zeggen dat je elk jaar in de herfst de knollen moet
opgraven en in mei weer uit moet planten. wikkel de knollen in een krant of zet ze in een pot.
houd ze vorstvrij.

Yacon ofAppelwortel
Polymnia sonchifolia

Deze bijzondere plant heb ik zelf al járen en ben nog steeds heel tevreden over de resultaten.
De Yacon is een knol uit het Andesgebergte en werd vroeger al gegeten door de lokale bevolking.
de knol is zoet en knapperig. ik vind hem 'fruitig'.
je kunt de knol rauw eten, koken, drogen etc.
van elke volwassen plant kun je met gemak 3 kilo knollen oogsten.
je kunt ze bewaren door ze in vochtig zand of turfmolm te leggen.

De plant heeft 2 soorten knollen. de eetbare knollen en de broedknollen.
de broedknollen bewaar je voor het volgende jaar.
laat er altijd een stuk steel aan zitten!
ook deze knollen bewaar je vorstvrij in zand of turf.

je kunt van de knollen een siroop maken en gebruiken als zoetstof.
De glycemische waarde van deze siroop is bijzonder laag.
ook kun je de knol gebruiken om jam, limonade en puree te maken.
De bladeren kunnen gedroogd worden om als thee te dienen en de stengels kunnen gegeten worden als selderij.

zet de wortels in een pot en laat ze voor een raam wakker worden.
plant ze in mei zodra de kans op vorst voorbij is buiten in losse grond uit.
Compost is voldoende maar ik geef altijd een beetje koemestkorrels erbij.
de plant kan op een ideale plaats (windvrij, aangenaam warm) wel twee meter worden.

ook al wordt de plant vrij groot (hier meestal maar 1 meter) en heeft hij opvallend grote lichtgroene bladeren
vind ik deze plant door zijn onbekendheid heel geschikt als preppersplant.
ik heb hem drie jaar geleden voor het eerst als guerrilla plant gebruikt en gedijt uitstekend.
hij stond op een bouwterrein vlak voor een rietkraag op het noorden. lekker wind luw en warm dus.





http://www.yacon-gezond.nl/site/
http://senseofnature.nl/index.php?page=yacon-recepten

Knolcapucien (Mauka)
Tropaeolum tuberosum

Knolcapucien is alweer een Andes knol.
deze plant is familie van de Oost-Indische kers en smaakt blijkbaar ook ongeveer zo. wat kruidig-pittig.
het is een leuk klimmertje welke als je boft in het najaar ook nog hele lieve bloemetjes krijgt.
van de Knolcapucien kunnen de knollen, bladeren en de bloemen gegeten worden.

De knolcapucien houd van een warm zonnig plekje met losse grond.
de plekken waar ik hem had uitgeplant waren óf te koud óf was de grond te compact dus dat was dit keer geen succes.
in mijn moestuin doen ze het prima. ik heb helaas na 4 jaar nog steeds niet de perfecte manier gevonden
om ervoor te zorgen dat hij op mijn dikke klei grond een écht grote oogst had.
in ieder geval had ik elke keer genoeg om er wat van te verkopen, wat te preppen en weer opnieuw te planten.
ze staan bekend als niet vorstbestendig maar ik heb ze al twee jaar gewoon in de tuin laten staan.

Oca
Oxalis tuberosa

Daar hebben we er weer een, een Andes knol.
deze knollen zijn zó mooi, je zou ze zelfs voor de sier willen hebben...
je kunt ze in veel prachtige kleuren krijgen maar de lelijkste, de witte, geeft verreweg de meeste oogst.
Oca is ooit in Nederland geïntroduceerd als vervanger van de aardappel (1830), maar het is hier nooit aangeslagen.
In Nieuw-Zeeland is de introductie wel gelukt.
De Oca is niet gevoelig voor de aardappelziekte.
De plant heeft blaadjes die op klaver lijken. de stengel is dik en vlezig.

De knollen worden gekookt, gebakken, gefrituurd, zoetzuur ingelegd of rauw met suiker gegeten.
De bladeren en de jonge stengels kunnen worden gekookt of rauw aan salades worden toegevoegd.
In Zuid-Amerika wordt het in stamppotten en soepen gebruikt. Het blad is ook eetbaar (gekookt).

Plant de knollen in een pot met potgrond en laat ze in maart/april voor het raam wakker worden.
plant ze eind mei uit in losse grond. de Oca houd van een warm, niet te droog maar zéker niet te nat plekje.
ik strooi er zelf in juli nog wat aarde overheen om de ontwikkeling van de kleine bovenste knolletjes te ondersteunen.
deze gebruik ik elk nieuw seizoen gebruikt als plant-knollen. (net als pootaardappeltjes)
oogst de knollen zo laat mogelijk maar wel voor de vorst.
De Oca is niet echt winterhard maar de afgelopen twee jaar hebben toevallig in de aarde overgebleven
knolletjes het overleefd en hebben een uitstekende oogst geleverd.

de knolletjes zijn best lekker. je kunt ze rauw, gekookt , kort gebakken of gepoft eten.
ze smaken fruitig, licht zurig en een beetje zoet .
Door het hoge gehalte aan oxaalzuur kan de smaak van zoet naar bitter variëren.
Als de knolletjes na de oogst enkele dagen in het zonlicht worden gelegd of worden gekookt dan verdwijnt de bittere smaak.

In de jaren al op verschillende plaatsen geplant met wisselend resultaat. het is echt van groot belang dat de oca op losse grond staat...

Rucola
Eruca sativa

Op verzoek....

oké, veel mensen kennen de rucola wel maar eigenlijk is het een heel simpel en onopvallend plantje.
je kunt hem met gemak ergens zaaien want hij groeit overal wel. ook zaait hij zichzelf uitstekend uit!
je kunt hem jaarrond zaaien en na een paar weken kun je al blaadjes oogsten.
zoals met zoveel groenten is de rucola zelf gezaaid en geoogst veel sterker dan uit de winkel.

Over smaak valt te twisten...
Het kruid heeft een pittige radijsachtige smaak met een nootachtige toon.
er zijn mensen(zoals ik) die de smaak anders beleven..
ik proef het notige en het pittige wel maar ervaar er een hondenpisluchtje bij...

zaaien: maak met een handharkje de bovenlaag van de grond wat los, strooi er wat zaad overheen en hark weer aan.
zo simpel is dit plantje!

Rucola bevat vitamine K, Vitamine A , vitamine C, foliumzuur, ijzer, calcium en mangaan.

Rucola wordt rauw als smaakmaker gegeten in de sla, smoothies of op een sandwich.
Je kunt het ook warm gebruiken in soepen, omeletten en op pizzas maar voeg het dan op het laatst mee.

Sudangras
Sorghum × drummondii


Sudangras is een zeer onbekende maar veelbelovende graansoort.
Van origine komt het gras uit de tropen maar met een beetje kunst en vliegwerk kan hij hier ook groeien en tot volledige wasdom komen.

Dit gras heeft beslist warmte en bescherming nodig en moet thuis opgekweekt worden. niet ideaal dus... maar Ik ken eigenlijk
maar één onbekende grassoort die ook gluten bevat en waardoor je er dus brood mee kunt bakken.
dit maakt hem voor mij een aardige preppersplant.
je kunt hem in bossen aan een bosrand op het zuiden zetten en hem tot aan het oogsten van de zaden gewoon tot zijn lot over kunt laten.
het is een grassoort en die houden doorgaans wel van wat voedsel dus een handvol koemestkorrel bij het uitplanten zal geen kwaad doen.

bellenplant
Fuchsia

jawel, de Fuchsia is eetbaar!
meestal worden alleen de bessen geoogst. de bladeren worden wel als thee maar niet als groente gebruikt.
Er zijn een aantal soorten die goed smakende bessen geven. Dit zijn de Fuchsia regia, fuchsia genii, fuchsia jingle bells, fuchsia globosa, fuchsia gracilis, fuchsia phyllis en fuchsia riccartonii.
de meest geschikte voor ons klimaat is de fuchsia magellanica, dit is de meest winterharde soort. deze ga ik dan ook behandelen.

deze Fuchsia kan behoorlijk uitgroeien, wel tot 1,5 meter hoog en breed. Het is dus belangrijk om een goede plek voor hem te zoeken,
waar hij lekker uit kan dijen.
een plaats in de tuin die overdag zowel zon als schaduw krijgt is ideaal.
De fuchsia houdt van een vochtige grond maar pas wel op dat hij geen echt natte voeten krijgt.

De bessen zijn als ze zacht zijn eetbaar.
Ze worden geoogst als ze heel donker paars zijn. de bloemen zijn ook eetbaar en heel decoratief op je bord.

Van het hout kan een zwarte verf worden gemaakt.

De Fuchsia koop je in een tuincentrum maar let er wel op dat planten die gekweekt zijn voor de sier vaak bespoten worden met chemische middelen.
Eet daarom minimaal 6 maanden en het liefst 12 maanden niets van deze planten.

Je kunt als het niet meer vriest de plant terugsnoeien. knip tot ongeveer 20 cm boven de grond af.
Hierdoor zal de plant maximaal bloeien en zal de plant niet extreem groot worden.

Alfalfa
Medicago sativa

(kiemgroenten)

Alfalfa zijn de kiemen van Luzerne klaver.
de luzerne klaver is een vaste plant en wordt niet gezien als eetbaar en is dat eigenlijk ook niet echt.
ze worden wel gekweekt als veevoer met een hoog eiwitgehalte.
maar de zaden (kiemen) zijn bijzonder handig en gezond als preppersgroente.

de 1 meter hoge plant kan na de oogst van de zaden teruggesnoeid worden en gaat daardoor opnieuw bloeien en zaden vormen.
dit kan in een warm seizoen wel drie keer.
een luzerne op een goede plaats geeft enorme hoeveelheden zaden.
de zaden kunnen het gehele jaar door gekiemd worden zodat je elk moment verse groente hebt.

Alfalva kun je overal voor gebruiken.soep, wokken, of rauw op brood.
De spruitjes hebben een frisse smaak en zijn lekker knapperig.

De luzerne zaait gemakkelijk en staat hier in het noorden overal langs wegen en sporen.
daar zou ik ze niet eten maar het is wel een plek waar je zaden kunt oogsten voor je eigen kweek.
ik heb zelf een viertal planten in de lente uitgegraven. ze hebben enorme wortels, maar ik heb er keurige pollen van gemaakt.
twee planten staan al 5 jaar op mijn tuin, twee staan al net zolang in het bos.
De planten kunnen wel 12 jaar oud worden.
ze redden zichzelf uitstekend en niemand komt eraan...

De Luzerne is zelf-toxisch. dat wil zeggen dat om de plant heen geen nieuwe planten van dezelfde soort willen groeien.
Zelf uitzaaien is dus lastig. je moet dus zelf zaaien maar nooit vlak in de buurt van een andere luzerne.

Bloedzuring

Over vergeten groenten gesproken, deze plant werd al door de bataven gegeten.
Bloedzuring is een inheemse plant. Hij doorstaat zelfs onze strengste winters met gemak.
In het tweede jaar gaat hij bloeien en geeft dan enorm veel zaden.
Hij zaait zelf uit en kan zo een veld vol zuring veroorzaken...

Bloedzuring is bijna het hele jaar door eetbaar. Als hij bloeit is hij minder smakelijk.
je kunt de oudere bladeren eten maar de jonge blaadjes zijn malser en minder zuur.
De blaadjes smaken zurig en bevatten veel vitamine C.
Bloedzuring is een prima aanvulling in een salade.
Ook leent het kruid zich er prima voor om soepen en sauzen mee te kruiden.

Het blad bevat veel oxaalzuur en kan bij veelvuldig gebruik heel lichte vergiftigingsverschijnselen zoals diaree veroorzaken.
Teveel oxaalzuur is slecht voor gal en nieren. als je maagproblemen hebt of teveel maagzuur is het verstandig helemaal niet van deze plant te eten.
lekker maar wel met mate dus...

Er zijn veel meer (wilde) zuringsoorten die eetbaar zijn maar dit is met stip de mooiste!

Aardkastanje
Bunium bulbocastanum

Deze staat op mijn wishlist.
Gewoon, omdat ik hem absoluut niet kende en hij me wel lekker lijkt
Gek genoeg is het ook nog eens een wilde inheemse plant.
hij zal wel heel zeldzaam zijn dan want ik heb hem echt nog nooit gezien!

Groeit gemakkelijk en liefst in de halfschaduw.
zaden krijgt deze plant genoeg maar het kiemen ervan schijnt lastig te zijn.
uitproberen dus.

Aan het eind van het jaar vormt de plant ovalen knolletjes.
De smaak is iets zoet nootachtig. sommigen zeggen dat de smaak op die van gepofte kastanjes lijkt.
De knollen moeten gekookt, gefrituurd of gebakken worden, ze anders het slijmvlies kunnen irriteren.
De zaden van de aardkastanje kunnen gedroogd worden
en gebruikt worden in kruidencake of likeuren.