Training kinderen + persoonlijke mini-SHTF
Posted: Wed Mar 01, 2017 6:24 pm
Vandaag gemerkt hoe belangrijk het is om de kinderen vanaf het moment dat ze kunnen praten te trainen om hulp te zoeken.
Vandaag speelde zich onderstaande mini-SHTF plaats:
Mijn vrouw was boterhammen aan het afsnijden met de broodsnijmachine, ze was nogal enthousiast en sneed hierbij los in haar duim.
Ik kreeg telefoon op het werk dat ik onmiddellijk naar huis moest komen, want het was redelijk serieus.
Terwijl we aan het bellen waren hoorde ik dat ze aan het wegzakken was en ging flauwvallen. Ik vroeg haar om te gaan liggen, verkeerdelijk duwde ze de telefoon af. Ze was alleen thuis met de 2 kinderen.
Onze oudste van 6 leerde ik hoe een GSM/telefoon werkt en wat hij moet doen indien er zich zoiets voordoet. Gelukkig maar.
Hij nam de GSM en belde naar mij om te zeggen dat mama niet goed was.
Hij was heel kalm en wist te zeggen dat er redelijk wat bloed was. Ik zei dat hij moest doen wat we samen geoefend hebben.
Zo gezegd, zo gedaan. Hij nam de vaste telefoon, belde 112 en zei tegen de dispatcher wat er aan de hand was. Hij kon duidelijk vertellen wat er aan de hand was, het adres, enz ...
Ik bleef aan de lijn op GSM zodat ik kon bijsturen, maar dat was niet nodig.
Ondertussen was ze al weer bij bewustzijn.
Dispatcher stuurde onmiddellijk een ambulance. De kleine ging naar beneden, opende de achterdeur en de tuinpoort en ging wachten aan de brievenbus. Ondertussen zei hij mij dat 'ie de ambulance al hoorde (ze komen hier van achter het hoekje).
Toen de ambulance de straat binnenreed is hij beginnen zwaaien naar hen.
De ambulanciers waren onder de indruk van hoe kalm hij bleef, dat 'ie correcte info gaf en dat hij opnieuw "briefte" toen ze aankwamen. Ondertussen zei hij hen ook nog dat ze geen schrik moesten hebben van onze hond
De duim zelf is redelijk ernstig gekwetst, maar niets die niet zal genezen. Da's dus ook goed!
Zijn zus heeft nooit gemerkt dat er iets was, want hij had ze laten spelen met haar pop op zijn kamer
Waarom liet ik hem bellen en belde ik zelf niet?
Ik zat op het werk en kon van daaruit moeilijk inschatten hoe ernstig de verwonding was. De kleine kan wel inschatten of iets al dan niet ernstig is. Indien de dispatcher iets zou vragen moest ik de vraag doorspelen aan de kleine en dan omgekeerd terug naar de dispatcher zonder dat ik zelf iets zie. Ik vond het dus beter dat hij zelf het gesprek zou voeren.
Ik moet zeggen dat ik heel fier ben op onze 6-jarige dat hij dit heeft geregeld ...
Vandaag speelde zich onderstaande mini-SHTF plaats:
Mijn vrouw was boterhammen aan het afsnijden met de broodsnijmachine, ze was nogal enthousiast en sneed hierbij los in haar duim.
Ik kreeg telefoon op het werk dat ik onmiddellijk naar huis moest komen, want het was redelijk serieus.
Terwijl we aan het bellen waren hoorde ik dat ze aan het wegzakken was en ging flauwvallen. Ik vroeg haar om te gaan liggen, verkeerdelijk duwde ze de telefoon af. Ze was alleen thuis met de 2 kinderen.
Onze oudste van 6 leerde ik hoe een GSM/telefoon werkt en wat hij moet doen indien er zich zoiets voordoet. Gelukkig maar.
Hij nam de GSM en belde naar mij om te zeggen dat mama niet goed was.
Hij was heel kalm en wist te zeggen dat er redelijk wat bloed was. Ik zei dat hij moest doen wat we samen geoefend hebben.
Zo gezegd, zo gedaan. Hij nam de vaste telefoon, belde 112 en zei tegen de dispatcher wat er aan de hand was. Hij kon duidelijk vertellen wat er aan de hand was, het adres, enz ...
Ik bleef aan de lijn op GSM zodat ik kon bijsturen, maar dat was niet nodig.
Ondertussen was ze al weer bij bewustzijn.
Dispatcher stuurde onmiddellijk een ambulance. De kleine ging naar beneden, opende de achterdeur en de tuinpoort en ging wachten aan de brievenbus. Ondertussen zei hij mij dat 'ie de ambulance al hoorde (ze komen hier van achter het hoekje).
Toen de ambulance de straat binnenreed is hij beginnen zwaaien naar hen.
De ambulanciers waren onder de indruk van hoe kalm hij bleef, dat 'ie correcte info gaf en dat hij opnieuw "briefte" toen ze aankwamen. Ondertussen zei hij hen ook nog dat ze geen schrik moesten hebben van onze hond
De duim zelf is redelijk ernstig gekwetst, maar niets die niet zal genezen. Da's dus ook goed!
Zijn zus heeft nooit gemerkt dat er iets was, want hij had ze laten spelen met haar pop op zijn kamer
Waarom liet ik hem bellen en belde ik zelf niet?
Ik zat op het werk en kon van daaruit moeilijk inschatten hoe ernstig de verwonding was. De kleine kan wel inschatten of iets al dan niet ernstig is. Indien de dispatcher iets zou vragen moest ik de vraag doorspelen aan de kleine en dan omgekeerd terug naar de dispatcher zonder dat ik zelf iets zie. Ik vond het dus beter dat hij zelf het gesprek zou voeren.
Ik moet zeggen dat ik heel fier ben op onze 6-jarige dat hij dit heeft geregeld ...
