Europees nieuws
Posted: Tue Dec 10, 2024 10:55 am
Het is tijd om te stoppen met Rusland de schuld te geven van de problemen van Europa.
In Georgië sponsoren de Amerikanen en Europeanen actief een poging om de democratisch gekozen regering van Georgia Dream omver te werpen, onder omstandigheden die werkelijk verbijsterend zijn.
Nadat ze in juli van dit jaar het EU-toetredingsproces voor Georgië voor onbepaalde tijd hadden bevroren, zijn Europeanen in rep en roer over het besluit van de Georgische regering om een bevriezing van de gesprekken tot 2028 te bevestigen (wat veel eerder is dan voor onbepaalde tijd).
De regerende president van Georgië, in feite een Franse diplomaat, lijkt vastbesloten om in functie te blijven om de regimewisseling door te zetten, ondanks het feit dat haar grondwettelijk toegewezen termijn ten einde loopt.
Ze wordt in EU-hoofdsteden en in Washington breed geprezen als een moderne Jeanne d'Arc.
Vanaf het begin van de oorlog was het altijd duidelijk dat Oekraïne nooit zou kunnen winnen, zonder directe betrokkenheid van de NAVO bij de strijd.
Afgezien van de immense menselijke kosten in verloren levens, opgelopen verwondingen en verwoeste steden sinds het begin van de oorlog in 2022, heeft de economie van Oekraïne immense schade geleden, omdat de leiders van de VS en Europa Zelensky desondanks aanmoedigden om tot de laatste Oekraïner te vechten.
Na zijn grondwettelijk toegewezen tijd als president klampt Zelensky zich vast aan de macht, geprezen als een held door zijn vele bewonderende, zogenaamde democratische fans in het westen.
In Frankrijk valt de regering van premier Michel Barnier uit elkaar omdat hij een zeer impopulaire begroting, die een pijnlijke mix van belastingverhogingen en bezuinigingen zou vereisen, door het parlement probeert te loodsen zonder stemming.
In een van de grote ironieën is zijn dreigende mislukking geworteld in de antidemocratische tendensen van zijn vorige werkgever, de Europese Commissie.
Maar het spreekt ook over de toenemende populariteit van het extreemrechtse Front National op Marine Le Pen en een pan-Europese opkomst van populistische partijen die genoeg hebben van het falen van de moraliserende, maar leugenachtige, mainstream.
In Duitsland heeft de regenboogcoalitie van Olaf Scholz een vieze bruine kleur gekregen, omdat er onoverbrugbare spanningen zijn ontstaan over uitgaven en enorme financiële en militaire steun voor Oekraïne.
De moeilijke fiscale achtergrond waarmee Duitsland kampt, is gekoppeld aan zijn slecht presterende economie, die minder concurrerend is dan de VS en het gemiddelde van de eurozone.
Een enorme stijging van de energieprijzen in Duitsland heeft niet geholpen; het is een artikel van economische waanzin om Amerikaans vloeibaar aardgas te kopen met een opslag van 30-40% op Russisch gas.
Autogigant Volkswagen heeft plannen aangekondigd om minstens drie fabrieken in Duitsland te sluiten en tienduizend werknemers te ontslaan.
Het is blijkbaar allemaal de schuld van Rusland, hoewel de overwogen mening is dat een combinatie van Amerikaanse en Oekraïense actoren de NordStream-gaspijpleiding heeft opgeblazen.
Rusland is onvermijdelijk de gemeenschappelijke deler in al deze situaties.
Oost-Europese landen die overstappen op nationalistische non-conformisten, dat moet ook de schuld van Rusland zijn.
Zelfs de bizarre mislukte poging van president Yoon Suk Yeol om de staat van beleg op te leggen aan een open, democratisch en modern Zuid-Korea werd zijdelings aan Rusland toegeschreven, gezien de strategische toenadering tot Noord-Korea.
De invloed van president Poetin is overal !
Een meedogenloze lawine van staatspropaganda zet president Poetin neer als de slechtste slechteriken aller tijden.
Het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken richtte in 2014 een eigen propaganda-eenheid op, specifiek om de ether te vullen met verhalen over hoe Poetin ongelijk had en wij gelijk hadden.
Elke propagandacampagne heeft tenslotte een duidelijk gedefinieerde vijand nodig.
Europese burgers die het moeilijk hebben moeten daarom economische ontberingen, democratische terugval (een westerse liberale term) en een verhoogd risico op nucleaire zelfverbranding accepteren op het altaar van het verslaan van Vlad de Verschrikkelijke.
En toch voelt Europa zich nu minder veilig dan sinds de Koude Oorlog, niet vanwege wat er in Rusland gebeurt, maar vanwege wat er in Europa zelf gebeurt.
Iedereen die denkt dat Duitsland in industriële neergang, geconfronteerd met een groei van extreemrechtse sentimenten en met een gebrek aan duidelijk politiek leiderschap in principe prima is, zou terug moeten denken aan de jaren dertig.
De fundamentele, intellectuele fout in Macrons internationalisme is dat hij alleen maar wil omgaan met buitenlanders die zich gedragen als gecoiffeerde Brusselse bureaucraten.
Europese leiders zijn het vermogen verloren om op een heldere en onpartijdige manier naar het strategische landschap te kijken, waarbij de belangen van Europa voorop staan.
Sinds 2014 hebben Europese elites zich onontkoombaar vastgeketend aan de Amerikaanse Democratische partij die geobsedeerd is door het verslaan van Rusland, omdat ze het niet leuk vinden om met Poetin om te gaan.
Dat heeft geleid tot een bijna volledige en zelfdestructieve verbreking van de economische banden tussen Europa en Rusland.
Die breuk in de economische relaties heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de toename van nationalisme en politieke spanningen in heel Europa, terwijl burgers worstelen om hun rekeningen te betalen en zich afvragen waarom ze in een onnodige oorlog worden gezogen.
Zoals ik al vaker heb gezegd, ontstond er na de Tweede Wereldoorlog vrede op het vasteland van Europa, grotendeels doordat eerder strijdende landen probeerden de economische banden te verdiepen en redenen te creëren om in harmonie te leven.
We gooien die erfenis van met moeite verworven vrede geleidelijk en gevaarlijk weg.
De grootste ironie, hoewel misschien niet de grootste verrassing, is dat Europese onenigheid en oorlog alleen maar ten goede zijn gekomen aan de Amerikaanse economie.
Ik herinner me nog goed de pogingen van de VS in 2014 om te voorkomen dat Rusland nieuwe gaspijpleidingen naar Europa zou bouwen toen de Amerikaanse frackingrevolutie op gang kwam.
De Amerikaanse Republikeinse senator Lindsey Graham heeft onlangs duidelijk gemaakt dat Amerika wil profiteren van toegang tot biljoenen dollars aan zeldzame en kostbare mineralen in Oekraïne, als een misleidende rechtvaardiging om miljarden dollars aan wapens in een verloren oorlog te pompen.
Graham beloofde ook om Europese economieën te 'verpletteren' die het arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu wilden handhaven.
De enige reden waarom ik denk dat Trump een marginaal betere Amerikaanse president is dan de rampzalige Biden, is dat hij Zelensky eindelijk een vredesakkoord kan laten sluiten.
Het is echter ook duidelijk dat Trump geen diepere sympathie voor Europa heeft dan het stoppen van de onnodige injectie van Amerikaanse miljarden in Oekraïne.
Hij heeft immers beloofd om alle tarieven van 10-20% op goederen uit Europa te verhogen en om elk land dat de ontwikkeling van een BRICS-munteenheid steunt, te 'verpletteren' (een populaire term van Amerikaans staatsmanschap tegenwoordig).
Europa valt uit zijn voegen en zaait de zaden van zijn eigen implosie.
Te veel Europeanen zijn in de leugen getrapt dat we veilig zouden zijn als we alle relaties met Rusland zouden verbreken.
In feite brengt het ons steeds dichter bij de Derde Wereldoorlog, en daarvoor geef ik de VS veel meer de schuld dan Rusland.
Originele Engelstalige artikel hier:
https://www.zerohedge.com/geopolitical/ ... ropes-woes
In Georgië sponsoren de Amerikanen en Europeanen actief een poging om de democratisch gekozen regering van Georgia Dream omver te werpen, onder omstandigheden die werkelijk verbijsterend zijn.
Nadat ze in juli van dit jaar het EU-toetredingsproces voor Georgië voor onbepaalde tijd hadden bevroren, zijn Europeanen in rep en roer over het besluit van de Georgische regering om een bevriezing van de gesprekken tot 2028 te bevestigen (wat veel eerder is dan voor onbepaalde tijd).
De regerende president van Georgië, in feite een Franse diplomaat, lijkt vastbesloten om in functie te blijven om de regimewisseling door te zetten, ondanks het feit dat haar grondwettelijk toegewezen termijn ten einde loopt.
Ze wordt in EU-hoofdsteden en in Washington breed geprezen als een moderne Jeanne d'Arc.
Vanaf het begin van de oorlog was het altijd duidelijk dat Oekraïne nooit zou kunnen winnen, zonder directe betrokkenheid van de NAVO bij de strijd.
Afgezien van de immense menselijke kosten in verloren levens, opgelopen verwondingen en verwoeste steden sinds het begin van de oorlog in 2022, heeft de economie van Oekraïne immense schade geleden, omdat de leiders van de VS en Europa Zelensky desondanks aanmoedigden om tot de laatste Oekraïner te vechten.
Na zijn grondwettelijk toegewezen tijd als president klampt Zelensky zich vast aan de macht, geprezen als een held door zijn vele bewonderende, zogenaamde democratische fans in het westen.
In Frankrijk valt de regering van premier Michel Barnier uit elkaar omdat hij een zeer impopulaire begroting, die een pijnlijke mix van belastingverhogingen en bezuinigingen zou vereisen, door het parlement probeert te loodsen zonder stemming.
In een van de grote ironieën is zijn dreigende mislukking geworteld in de antidemocratische tendensen van zijn vorige werkgever, de Europese Commissie.
Maar het spreekt ook over de toenemende populariteit van het extreemrechtse Front National op Marine Le Pen en een pan-Europese opkomst van populistische partijen die genoeg hebben van het falen van de moraliserende, maar leugenachtige, mainstream.
In Duitsland heeft de regenboogcoalitie van Olaf Scholz een vieze bruine kleur gekregen, omdat er onoverbrugbare spanningen zijn ontstaan over uitgaven en enorme financiële en militaire steun voor Oekraïne.
De moeilijke fiscale achtergrond waarmee Duitsland kampt, is gekoppeld aan zijn slecht presterende economie, die minder concurrerend is dan de VS en het gemiddelde van de eurozone.
Een enorme stijging van de energieprijzen in Duitsland heeft niet geholpen; het is een artikel van economische waanzin om Amerikaans vloeibaar aardgas te kopen met een opslag van 30-40% op Russisch gas.
Autogigant Volkswagen heeft plannen aangekondigd om minstens drie fabrieken in Duitsland te sluiten en tienduizend werknemers te ontslaan.
Het is blijkbaar allemaal de schuld van Rusland, hoewel de overwogen mening is dat een combinatie van Amerikaanse en Oekraïense actoren de NordStream-gaspijpleiding heeft opgeblazen.
Rusland is onvermijdelijk de gemeenschappelijke deler in al deze situaties.
Oost-Europese landen die overstappen op nationalistische non-conformisten, dat moet ook de schuld van Rusland zijn.
Zelfs de bizarre mislukte poging van president Yoon Suk Yeol om de staat van beleg op te leggen aan een open, democratisch en modern Zuid-Korea werd zijdelings aan Rusland toegeschreven, gezien de strategische toenadering tot Noord-Korea.
De invloed van president Poetin is overal !
Een meedogenloze lawine van staatspropaganda zet president Poetin neer als de slechtste slechteriken aller tijden.
Het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken richtte in 2014 een eigen propaganda-eenheid op, specifiek om de ether te vullen met verhalen over hoe Poetin ongelijk had en wij gelijk hadden.
Elke propagandacampagne heeft tenslotte een duidelijk gedefinieerde vijand nodig.
Europese burgers die het moeilijk hebben moeten daarom economische ontberingen, democratische terugval (een westerse liberale term) en een verhoogd risico op nucleaire zelfverbranding accepteren op het altaar van het verslaan van Vlad de Verschrikkelijke.
En toch voelt Europa zich nu minder veilig dan sinds de Koude Oorlog, niet vanwege wat er in Rusland gebeurt, maar vanwege wat er in Europa zelf gebeurt.
Iedereen die denkt dat Duitsland in industriële neergang, geconfronteerd met een groei van extreemrechtse sentimenten en met een gebrek aan duidelijk politiek leiderschap in principe prima is, zou terug moeten denken aan de jaren dertig.
De fundamentele, intellectuele fout in Macrons internationalisme is dat hij alleen maar wil omgaan met buitenlanders die zich gedragen als gecoiffeerde Brusselse bureaucraten.
Europese leiders zijn het vermogen verloren om op een heldere en onpartijdige manier naar het strategische landschap te kijken, waarbij de belangen van Europa voorop staan.
Sinds 2014 hebben Europese elites zich onontkoombaar vastgeketend aan de Amerikaanse Democratische partij die geobsedeerd is door het verslaan van Rusland, omdat ze het niet leuk vinden om met Poetin om te gaan.
Dat heeft geleid tot een bijna volledige en zelfdestructieve verbreking van de economische banden tussen Europa en Rusland.
Die breuk in de economische relaties heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de toename van nationalisme en politieke spanningen in heel Europa, terwijl burgers worstelen om hun rekeningen te betalen en zich afvragen waarom ze in een onnodige oorlog worden gezogen.
Zoals ik al vaker heb gezegd, ontstond er na de Tweede Wereldoorlog vrede op het vasteland van Europa, grotendeels doordat eerder strijdende landen probeerden de economische banden te verdiepen en redenen te creëren om in harmonie te leven.
We gooien die erfenis van met moeite verworven vrede geleidelijk en gevaarlijk weg.
De grootste ironie, hoewel misschien niet de grootste verrassing, is dat Europese onenigheid en oorlog alleen maar ten goede zijn gekomen aan de Amerikaanse economie.
Ik herinner me nog goed de pogingen van de VS in 2014 om te voorkomen dat Rusland nieuwe gaspijpleidingen naar Europa zou bouwen toen de Amerikaanse frackingrevolutie op gang kwam.
De Amerikaanse Republikeinse senator Lindsey Graham heeft onlangs duidelijk gemaakt dat Amerika wil profiteren van toegang tot biljoenen dollars aan zeldzame en kostbare mineralen in Oekraïne, als een misleidende rechtvaardiging om miljarden dollars aan wapens in een verloren oorlog te pompen.
Graham beloofde ook om Europese economieën te 'verpletteren' die het arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu wilden handhaven.
De enige reden waarom ik denk dat Trump een marginaal betere Amerikaanse president is dan de rampzalige Biden, is dat hij Zelensky eindelijk een vredesakkoord kan laten sluiten.
Het is echter ook duidelijk dat Trump geen diepere sympathie voor Europa heeft dan het stoppen van de onnodige injectie van Amerikaanse miljarden in Oekraïne.
Hij heeft immers beloofd om alle tarieven van 10-20% op goederen uit Europa te verhogen en om elk land dat de ontwikkeling van een BRICS-munteenheid steunt, te 'verpletteren' (een populaire term van Amerikaans staatsmanschap tegenwoordig).
Europa valt uit zijn voegen en zaait de zaden van zijn eigen implosie.
Te veel Europeanen zijn in de leugen getrapt dat we veilig zouden zijn als we alle relaties met Rusland zouden verbreken.
In feite brengt het ons steeds dichter bij de Derde Wereldoorlog, en daarvoor geef ik de VS veel meer de schuld dan Rusland.
Originele Engelstalige artikel hier:
https://www.zerohedge.com/geopolitical/ ... ropes-woes