Prepper Forum voor Vlaanderen en Nederland

eerst een kleine waarschuwing;
Ga niet zonder zekerheid wilde planten eten.
Met een paar foto's of een boekje met plaatjes kom je er niet.
het beste is om eerst een cursus te volgen.
en ook al heb je die cursus gevolgd kan het nog zijn dat je gewoon geen 'talent' voor het herkennen van planten hebt.
en fouten kunnen je je leven kosten...
zo, genoeg bang gepraat...
Er zijn in Nederland heel veel gemakkelijk te herkennen planten die je zonder enige zorgen kunt eten.
als je uit de buurt blijft van scherm bloemigen ( zoals bereklauw, scheerling etc.) overleef je het met wat oefenen wel...
Bij twijfel, niet eten!

Wilde planten en dan vooral de eetbare en meest giftige hebben al vanaf mijn jongste kindertijd mijn interesse gehad.
Mijn moeder heeft me de basics bijgebracht en ik ben zelf altijd blijven leren.
Ik heb bij een Heemtuin gewerkt en een poosje gegidst voor het fryske gea en de IVN en heb een aantal zelfstandige workshops geleid.
maar élke keer als ik gidste hoorde ik van anderen weer nieuwe dingen van planten die ik nog niet wist.
dus ik heb beslist de wijsheid niet in pacht...
Over de eetbaarheid van de planten die ik hier beschrijf valt niet te twisten maar er is altijd aanvullende info die ik nog niet ken.
het gekke is dat hoe meer je leert, hoe meer je erachter komt dat er nog zoveel te leren valt.
Zo weet ik hier en daar wel wat voor geneeskrachtige werking planten hebben maar zolang ik enige twijfel heb
zal ik het er niet bij vermelden, hooguit dát ze geneeskrachtig zijn. de werking en dosering etc. mag je dan zelf uitzoeken.

Houd er natuurlijk wel rekening mee waar je de wilde planten plukt...hondenpis of zware metalen zijn niet zo smakelijk...




Gelieve niet te reageren zodat hier een mooie database komt

De eerste en volgens mij de meest bekende wilde plant;

De Brandnetel
Urtica

In Nederland zijn er twee soorten het meest aanwezig, namelijk de grote en de kleine brandnetel.
De bloemtrossen van de grote brandnetel hangen, van de kleine brandnetel staan ze rechtop.
Beide zijn ze eetbaar.

Wie is er nog nooit door een brandnetel geprikt?
Bij de brandnetel staat altijd de dovenetel, vogelmuur, weegbree of de hondsdraf in de buurt.
kneus het blad van deze plantjes en wrijf het over de geprikkelde huid.
de jeuk is dan snel weer weg.

De brandnetel groeit graag op stikstof-rijke plaatsen Het is dan ook een duidelijke indicator van rijke gronden...

Brandnetels bevatten veel mineralen, zoals ijzer, silica, kalium, calcium, mangaan en de vitaminen A, B, C, E en K. Bovendien bevat brandnetel ook mierenzuur, histamine en chlorofyl.
Als je Brandnetel oogst neem dan alleen de jonge bovenste bladeren. de oude bladeren bevatten te veel nitriet.
De plant wordt verwerkt in brandnetelkaas, kan worden gegeten als spinazie en er kan brandnetelsoep van worden gemaakt.
natuurlijk is de brandnetelthee bekend...

Brandnetelsoep: Pel 2 uien en 1 teentje knoflook en snipper ze fijn. Verhit 2 centiliter olijfolie in een pan. doe er een handvol spekjes in, laat ze even bakken en stoof hierin de versnipperde uien. Na een paar minuten doe je er de brandneteltopjes ( 7 handen vol) bij en laat alles nog even sudderen.
Voeg er bouillon naar smaak bij, samen met 2 geschilde aardappelen die in stukjes zijn gesneden en laat alles samen garen. Meng het geheel tot een soep of pureer het en breng deze op smaak met peper en zout.

De vezels van de stengels werden vroeger gebruikt om doek van te weven. Al in het bronzen tijdperk werden brandneteldoeken gebruikt.
je kunt vrij gemakkelijk touw maken van Brandnetel stelen.

Brandnetels kun je in je tuin inzetten als luizenverdelger.
maak een brandnetelgier door een pond (oude) bladeren in drie liter water te doen en te laten rusten voor een paar dagen.
goed zeven en in een plantenspuit doen. spuit op en onder de bladeren van de aangetaste plant.
herhaal dit dagelijks tot de luizen weg gaan. zet de gier ver van je huis want het stinkt echt vreselijk...
Brandnetelgier kun je ook als bemesting gebruiken en versterkt de weerstand van je planten..

Een onderzoek aan de universiteit van Berkeley heeft de geneeskrachtige werking van de brandnetel onderzocht en kwam tot de conclusie dat Brandnetel sterk ontstekingsremmende eigenschappen heeft die waarschijnlijk effectiever zijn dan traditionele ontstekingsremmers.
verder wordt de brandnetel voor zó veel ziekten en kwalen gebruikt dat het onnoemelijk is om dat hier allemaal te vertellen.

Paardenbloem
Taraxacum officinale

De wortel van de paardenbloem bevat inuline. Daar vindt men ook taraxacine.
Het blad bevat zeer veel viatmine C.
De bloemen bevatten flavine (vitamine B2).
Verder vind je in de paardenbloem sporen van kiezelzuur, kaliumoxyde, magnesium, koper en zink.

Paardenbloemthee
Droog de bloemblaadjes (zonder groen)en zet er thee mee, zoet het met een beetje honing.

Paardenbloemsiroop
Pluk 6 handenvol paardenbloemen zonder groen want dat maakt ze bitter.
spoel het liefst niet af! anders spoel je het stuifmeel van de bloemen en dat geeft nou juist de smaak.
Doe de paardenbloemen met het sap van een citroen in 1 liter water.
Breng aan de kook, doe er 1 kg suiker erbij en roer tot die is opgelost.
Laat een dag en een nacht staan en giet de siroop dan door een fijne zeef.
Voor een mooie dikke gelei voeg je nog een halve kilo suiker toe en kook je een paar uur door tot de siroop dik genoeg is.
Doe het in gesteriliseerde potjes en laat afkoelen.
Blijft zeker een jaar houdbaar.
Verfrissend als limonade en erg lekker op brood of over toetjes.
De smaak lijkt op honing.

Molsla
Paardenbloembladeren die gebleekt zijn (onder een pot of zand) wordt molsla genoemd.
Pluk de bleke bladeren vlak voor bereiding.

Van de wortels kan een surrogaatkoffie gemaakt worden.

De Paardebloem is vochtafdrijvend en versterkt de lever en gal in de aanmaak van spijsverteringssappen

Ook deze plant kan gebruikt worden als plantenvoeding.
zet daarvoor een thee met verse bladeren en evt bloemen, akoelen en gebruiken maar!

Zevenblad
Aegopodium podagraria

Wordt ook wel tuinmansverdriet genoemd om dat het een flink woekerend 'onkruid' is.
De frase 'if you can't beat them eat them' geld hier dus zeker.

deze vaste plant bevat een behoorlijke hoeveelheid vitamine C, caroteen, kalium, calcium en magnesium.

Zevenblad wordt in de alternatieve geneeskunde gebruikt bij reuma en jicht vanwege de pijnstillende werking voor zere gewrichten,
en heeft een rustgevend en licht laxerend effect.

Zevenbladpesto

Pluk 2 handen vol jong zevenblad (ongeveer 25 gram)
Pel 1 teentje knoflook
50 g walnoten, cashew of pijnboompitten
70 g geraspte Pecorino
scheutje olijfolie
peper en zout naar smaak
Doe alle ingredienten behalve de olie in een blender en meng ze tot de grofheid van pesto
Voeg dan pas de olie toe.
Lekker in een pasta of op een geroosterd broodje.

Je kunt zevenblad ook als salade eten of koken als groente.
Gedroogd is het net een toekruid als peterselie.
de smaak lijkt er ook enigszins op.

omdat ik de smaak nogal heftig vind (je eet tenslotte ook geen pan vol gekookte peterselie)
meng ik het graag met een andere groente zoals brandnetel.
eitje erbij, lekker!


Wilde Zevenblad


Deze bonte soort staat in mijn moestuin.

weegbree

Er zijn drie bekende eetbare weegbree soorten; de smalbladige, de brede en de hertshoornweegbree.
Deze plant heeft stevige bladeren. als het blad ouder is zitten er lange stugge vezels in.
eet ze dus jong.
omdat zelfs de jonge bladeren stevig zijn kun je ze gebruiken om ander voedsel mee in te pakken.
Je kunt gekookte rijst maken, kruiden, vlees en groenten toevoegen, er balletjes van maken en deze inpakken in het (gekookte) blad. doe er een cocktailprikker doorheen.

De jonge bladeren kun je rauw eten of net zoals spinazie klaarmaken, mengen met andere groenten of in de soep gebruiken.

Weegbree is ook te gebruiken als thee. Je kunt hiervoor de blaadjes drogen en versnipper de droge blaadjes een beetje met je handen.

De weegbree bevat vezels, kalium, calcium, magnesium, natrium, fosfor, zink en koper, maar ook vitamine A, C en K. Het is ook een rijke bron van talrijke fytochemicaliën, zoals allantoïne, glycosiden, fenolen, salicylzuur en tannines.

Weegbreeblad heeft een rijke geschiedenis als oraal en lokaal medicinaal gebruik, in het bijzonder voor de behandeling van huidaandoeningen.

lusteloos? kauw op een weegbreeblaadje.
De weegbree kan ook gebruikt worden om een pijnstillende gorgeldrank te maken bij kiespijn.
een recept uit de middeleeuwen zegt dat je op de wortel moet kauwen als je kiespijn hebt.
Beter is het om de tandinfectie te voorkomen... dat kan door elke dag een blaadje weegbree te eten.

Je kunt met weegbree een hoestdrank maken tegen keelpijn.
een paar liter water koken met gedroogde weegbree. voeg suiker en een handvol jeneverbessen toe. drie uur koken. dan de thee zeven en het nog 5 uur eens laten inkoken. Je hebt nu enkele liters hoestdrank die je in flessen kunt bewaren.

Een genezende zalf: Deze zalf maak je zelf met een 12e deel verse bladeren, een 16e deel plantaardige olie, en een 2e deel bijenwas.
gebruik een geschikte pan en doe de olie en de bijenwas erin.
zet de pan op een zacht vuurtje.
Doe er dan nog wat gekneusde blaadjes bij en zet de pan in een warme oven.
Laat het ongeveer drie uur staan.
Zeef de zalf nog een keer en giet het in schone potjes.


Brede weegbree


Smalbladige weegbree


Hertshoornweegbree

witte dovenetel
Lamium album

Dit is het kleine, niet prikkende zusje van de grote brandnetel.

je kunt al heel vroeg in de lente de jonge toppen oogsten.
deze zijn te bereiden als spinazie maar ze zijn rauw door de sla ook prima te eten.
de witte lipbloemen worden vaak uitgezogen voor de honingachtige smaak.
je kunt de bloemen ook eten. lekker en gezond door de muesli, sla of vla.
van de gedroogde bladeren of bloemen kun je ook een heilzame thee zetten.

De plant werkt adstringerend of samentrekkend en wordt gebruikt tegen aambeien.
ook wordt het gebruikt tegen diarree, spijsverteringsstoornissen en luchtwegenproblemen.

Klaver
Trifolium

klaver wordt ook suikerbloem genoemd omdat kinderen er vaan de zoete nectar uit zuigen.
De blaadjes van de klaver kunnen als groente gegeten worden, je hoeft ze maar kort te blancheren.
de bloemen in heet water leggen levert een fris drankje op.

Er zitten veel voedingsstoffen in klaver namelijk: vitaminen A, B2, B3, C en E. Verder bevat het de mineralen calcium, chroom, magnesium en kalium. In rode klaver zitten iets meer voedingsstoffen dan in witte klaver.

Klaver wordt gebruikt om de longen, lever, nieren, bloed en de lymfen te ontgiften.
het kruid wordt verder ingezet tegen ademhalingsziekten. Het helpt tegen astma, bronchitis en chronische verkoudheid.
Ook overgangsklachten, oprispingen en depressies kunnen worden behandeld met klaver.
Je kunt zelf een klaversiroop tegen hoest maken door gedroogde of verse klaver te mengen met honing of een lekkere thee van blad of bloem.

Vogelmuur
Stellaria media

Zoals de naam al zegt zijn de vogels gek op vogelmuur maar ook voor mensen is dit 'onkruid' een prima groente.

Muur bevat ijzer, calcium, kalium, kiezelzuur, zink, mangaan, selenium, magnesium, riboflavine en vitamine A en C.

je kunt het rauw als veldsla eten of kort koken(er blijft dan net als spinazie weinig van over)
Omdat dit plantje veel vitamine C bevat kun je het ook uitstekend gebruiken in een smoothie.
als je niet zoveel vogelmuur hebt kun je het tussen een broodje kaas doen.
je kunt er ook pesto van maken of door kruidenboter of kruidkaas mengen.
je plukt het complete plantje inclusief bloemetjes en worteltjes, zo vallen de steeltjes niet uit elkaar bij het wassen.
je kunt hierna evt de worteltjes afknippen.
als je jonge plantjes oogst zijn ze niet zo draderig en is het een heel smakelijk plantje!


Muursoep
Was 400 gram jonge vogelmuur en maak puree van 150 gram gekookte aardappel. doe 150 gr. aardappel bij de muur en voeg 5 cl olijfolie, een knoflookteentje, een kwart liter water, een kwart liter liter melk, zout naar smaak en een klontje boter toe. mix het geheel
en warm zachtjes op want de soep verkleurt snel naar een lelijke bruine kleur.

Geneeskundig kan de vogelmuur gebruikt worden bij astma, indigestie, Eczeem, huidziekten en insectenbeten.

Kleefkruid
Galium aparine

De jonge blaadjes van het kleefkruid zijn het lekkerst.
gebruik ze door de soep, door de rijst of bij de vis.
Pluk de blaadjes voordat er zaadjes aan de plant komen.
het kleefeffect wordt teniet gedaan door te koken.

Gedroogde en geroosterde zaadballetjes kun je gebruiken als een surrogaat voor koffie.
De gebrande wortel van het kruid kan Cichorei vervangen.

Kleefkruid wordt in de fytotherapie veel gebruikt:
Vocht afdrijvend, bloed reinigend, tegen acne, psoriasis, droog eczeem en ontstekingen van de huid,Tegen constipatie en vocht vasthouden, dikke enkels
Voor een snellere circulatie en stofwisseling, eetlust opwekkend. ontstekingsremmend, wond helend, zweetdrijvend.
Door de aanwezigheid van cumarine, een natuurlijke bloedverdunner, mag kleefkruid niet samen met bloedverdunners worden gebruikt.

kleine Veldkers
Cardamine hirsuta

Het is januari en de kleine veldkers staat heerlijk te wezen op mijn moestuin.
je kunt de blaadjes (voor de bloei) eten.
de smaak van de veldkers, het broertje van de tuinkers, is pittig en toch een beetje zoet.
die smaak gaat prima samen met een broodje kaas of met roomkaas....
lekker pittig in salades of in een (winter)soep. alles wat maar iets 'extra's' nodig heeft.
Andere benamingen voor veldkers die gegeten wordt gebruikt zijn ; landkers, barbarakruid of winterkers

Kleine veldkers is een grote bron van vitamine C. het bevat ook nog: carotenoïde, calcium, best
veel ijzer, magnesium, mangaan, mosterdolie , Vitamine B1 en B2.

Sommige planten in dit geslacht zouden medicinale kwaliteiten bezitten voor de behandeling van hart- of maagklachten.

Pinksterbloem
Cardamine pratensis

Pinksterbloem bloeit meestal eind april.
De plant komt voor in graslanden, bossen en moerassen.
Ook in gazons van tuinen die minder vaak gemaaid worden staan vaak pinksterbloem

De Pinksterbloem bevat onder andere bitterstoffen, mineralen als kalium, ijzer en magnesium en mosterdolie.
Door het hoge gehalte vitamine C is het een gezonde lentegroente.
Als voedsel is eigenlijk alleen het het jonge blad van de rozet vóór de bloei eetbaar, dan is hij minder bitter.
ook de tere bloemetjes zijn eetbaar, Je kunt ze als toekruid aan een salade toevoegen of gebruiken als gestoomde groente.
de smaak van de Pinksterbloem verraad meteen dat het familie van de tuinkers en waterkers is.
Pittig zoals mosterd of radijs.
je kunt ook de zaden oogsten en thuis gebruiken als pittige kiemgroente.

In de geneeskunde werd van de gedroogde plant thee gemaakt die maag-darmkrampen en hardnekkige hoest tegen ging.
Het werd ook gebruikt om te zware menstruatie te behandelen. De plant is verder urine afdrijvend en stimuleert de stofwisseling.

Pinksterbloemthee: 1 kopje heet water over twee theelepels gedroogde pinksterbloemblaadjes.
Tien minuten laten trekken. 1-2 kopjes per dag warm drinken.

Speenkruid
Ranunculus ficaria

Speenkruid is een van de allereerste voorjaarsbloemen en komt voor op vochtige gronden, langs natte bosranden en slootkanten.
Gewoon speenkruid is een laagblijvende bloeier die behoort tot de ranonkelfamilie, net als de boterbloem.

De plant wordt tot 10/30 cm hoog en bloeit van maart tot mei. Na de bloei sterft het bovengrondse deel van de plant af.
de ondergrondse knolletjes blijven in leven voor het volgende jaar.

De jonge blaadjes van speenkruid zijn eetbaar en bevatten ook veel vitamine C.
De jonge blaadjes smaken als spinazie, maar tijdens en na het bloeien worden de blaadjes sterk bitter en ook giftig.
Tijdens de bloei ontwikkelt de plant in de bladeren protoanemonine, een giftige stof.
Logischerwijze wordt het eten van de blaadjes na het bloeien afgeraden.
Ook de knolletjes zijn eetbaar maar je moet ze even gaar koken.
De bloemknopjes kunnen als kappertjes worden ingemaakt.

Vroeger werd in de Alpen het plantensap van de plant (na het bloeien) wel gebruikt als gif voor op pijlen.

De belangrijkste toepassing in de volksgeneeskunde van speenkruid was tegen aambeien.
Het speenkruid werd vroeger meegenomen op zeereizen en bij scheurbuik ingezet.

Teunisbloem
Oenothera biennis

De teunisbloem is tweejarig en kan wel 1 meter hoog worden.
in de avondschemering ontvouwen de bloemen zich binnen enkele minuten.

De teunisbloem was voor de oorspronkelijke bewoners van Amerika dagelijkse kost. Ze aten de gekookte,
naar noten smakende wortels.
De wortel kun je in de herfst van het eerste of in het voorjaar van het tweede jaar uitgraven.
doe dat voordat de bloeistengel verschijnt. daarna wordt de wortel houterig.
De smaak is net als schorseneren maar dan iets zoetiger.
als je de wortels schilt voelen ze heel slijmerig aan. leg ze meteen na het schillen in water met azijn of citroen.
je kunt ook de bloemen eten. lekker in een salade.

Medicinaal wordt de olie, die koud uit de rijpe zaden geperst wordt gebruikt.
In de volksgeneeskunde wordt de olie gebruikt bij hyperactieve kinderen, een verhoogde
cholesterolspiegel, menstruatie klachten, multiple sclerose, acne, diabetes, psoriasis,
maagklachten, diarree, huiduitslag, kinkhoest, astma, wonden en insectenbeten.
Verder wordt de olie uitwendig gebruikt als basisolie voor massage en voor cosmetica.
de olie biedt bescherming tegen uv- straling.
Koudgeperste teunisbloem olie moet in de koelkast bewaard worden en is maar 3 maanden houdbaar.

Daslook
Allium ursinum

Daslook is een plant uit de lookfamilie.
Als je langs een plek loopt waar de daslook bloeit ruik je dat meteen.
Hij groeit graag op vochtige beschaduwde plekken in het bos, aan een beek etc.
Het blad komt als een van de eerste lentegroenten boven de grond.
De plant is beschermd dus je kunt het beste wat knolletjes kopen. bij zaaien duurt het vrij lang voordat je kunt oogsten (+/- 3 jaar)
als je knollen hebt breidt de plant snel uit en kun je het jaar erop al oogsten.

Het blad lijkt op het blad van de lelietje van dalen. maar de lelietjes van dalen is erg giftig.
Ruik bij twijfel aan het blad, de lookgeur is onmiskenbaar.

Zolang de plant niet bloeit kunnen de bladeren geoogst worden.
de bloemen zijn daarna aan de beurt en pas later, als het blad verwelkt is kun je de bolletjes oogsten.

Daslook kun je gebruiken in soepen, salade, aardappelgerechten en bij peulvruchten (tegen gasvorming).
Kook het kruid niet mee maar voeg op het laatst toe.
Kaas, kwark en boter krijgen met daslook een fijne, knoflookachtige smaak.
Je kunt het blad ook stoven en eten als spinazie maar dat lijkt mij persoonlijk net iets te veel knoflooksmaak in één gerecht...

De eigenschappen van daslook zijn ongeveer hetzelfde als die van knoflook.
Het kruid heeft ook een antibacteriele, bloedzuiverende werking.
Daslook wordt gebruikt als reinigingskuur in de lente, tegen huiduitslag, puistjes, schilfertjes, hoge bloeddruk, tegen darmgassen,
gevoelige maag- en darmvliezen en herstelt bloedvaten bij verkalking van aders bij ouderdom.

Antiseptisch, Bloeddrukverlagend, Spijsvertering bevorderend.
Werkzame bestanddelen: Antibiotische stoffen (allicine), etherische olie, vitamine C.
Werkzame stoffen gaan verloren door drogen.
'
Daslookthee
Drink dagelijks thee met daslook. Bij opgeblazen gevoel of verhoogde bloeddruk.
Een theelepel gesneden daslook op 1 kopje water of 15 g op een kwart liter water.
Neem 4 a 6 kopjes per dag.

Kraailook


Kraailook komt in het wild voor. Hij lijkt op de gewone bieslook maar de blaadjes zijn slapper,
de stengels zijn taaier en de bloemen blijven kleiner en zijn steviger.
Dit kruid groeit in weilanden, bermen en bij bosranden.
De kraailook is niet zeldzaam maar je moet hem gewoon even vinden.
In de winter beginnen de lange sliertige blaadjes al te groeien.

Het blad en de bloemen hebben een sterke knoflooksmaak en kunnen in dezelfde gerechten gebruikt worden.
de bolletjes die na de bloei aan de bloemstengel verschijnen kunnen ook gegeten worden.

Look zonder look
Alliaria petiolata


De look zonder look is een aparte plant. het is geen look soort en tóch ruikt hij naar knoflook.
het is een kruisbloemige net als bijvoorbeeld broccoli.
De plant is tweejarig. het eerste jaar maakt hij een wortelrozet met ronde bladeren,
het tweede jaar schiet hij op tot 1 meter hoog.
Deze plant is vaak te vinden in het bos of aan bosranden, in heggen, houtwallen en bermen.
Maar zelfs in het midden van een stad kun je deze eetbare plant vinden.

Verse blaadjes zijn eventueel aan het eind van de winter al te oogsten.
Blaadjes die van april tot juni verzameld worden kunnen net als andere kruiden worden gedroogd voor gebruik in de rest van het jaar.
De bladeren en de bloemen worden gebruikt als kruid, de wortel wordt gebruikt voor zijn medicinale eigenschappen.
De prehistorische mens gebruikte dit kruid al om gerechten te kruiden.

Jonge bladeren worden gebruikt als kruid bij gekookt eten, zoals omeletten en hartige taarten.
Je kunt de bladeren fijngehakt door salades, soep, pesto of kruidenboter doen. De oudere bladeren zijn iets bitterder van smaak.
De bloemen en zaadknoppen kunnen ook rauw worden gegeten.
Het zaad van look-zonder-look laat zich vanaf het eind van de zomer gemakkelijk oogsten, en kan gebruikt worden om mosterd van te maken.
Het zwarte zaad is ook een goede vervanging van de zwarte peperkorrel.

Look-zonder-look werd vroeger gebruikt als middel om zweren te laten rijpen, wormen mee te bestrijden en om als bloedzuiverend middel toe te dienen. Het verse blad gaat de ontsteking tegen, ontsmet en stimuleert de aanmaak van huidweefsel.
in het voorjaar bij verkoudheid als slijmoplossend middel gebruikt worden.

Look-zonder-look wordt voornamelijk ingezet bij verkoudheid, astma en bronchitis, tegen insectenbeten, reumatische aandoeningen, jicht en slecht helende wonden.
Tegen verkoudheid, astma en bronchitis; twee theelepeltjes kruid vijf uur weken, dan het water even aan de kook brengen.
Daarna het water 10 minuten laten trekken. Deze thee werkt antiseptisch, mild diuretische of vochtafdrijvend en slijmoplossend.

Look zonder look bevat vitamine C, calcium, fosfor, ijzer, zwavel, glycosiden en saponinen.

Grote lisdodde
Typha latifolia
Ook bekend als rietsigaar.


De grote lisdodde is heel algemene waterplant. hij groeit vooral aan voedselrijke sloten en plassen.
De plant kan tussen 1,5 á 3 meter hoog worden.
De bladeren zijn zo'n 2 á 5 cm breed en lijken veel op die van de Gele lis. let wel op; deze plant is giftig!.
Pas ook op waar je de plant plukt want de plant zuivert vervuiling uit het water en slaat het op.
Vermijd het eten van deze plant in het geval dat de smaak bitter, zuur of pittig is.

Deze plant is multifunctioneel en onmisbaar als tshtf.

De lisdodde wordt als waterzuiveraar in helophietenfilters gebruikt.
deze plant transporteert zuurstof naar de wortels.
Daardoor ontstaat rond de wortels een gebied waarin zich bacteriën kunnen vestigen die zuurstof nodig hebben.
Deze bacteriën breken nitraten, nitrieten en fosfaten af.

Het zaadpluis is perfect als tondel.
Het zaadpluis kan ook gebruikt worden als vulling van kussens.
De bladeren en stengels kunnen gebruikt worden voor het vlechten van manden, matten en stoelzittingen.
Je kunt van de bladeren en stengels papier maken.
Van de sigaar kan een fakkel gemaakt worden door hem in olie te drenken.


In het voorjaar kunnen de witte jonge scheuten als een soort asperges gegeten worden.
Deze smaken net als de gepelde stengels van volwassen exemplaren en jonge bloemstengels naar zoete maïs of enigszins als komkommer.
Ze kunnen rauw gegeten worden, als snack of toegevoegd aan salades. Ook kunnen ze gekookt worden, geroerbakt of toegevoegd aan stoofschotels.
Jonge bloemknoppen kunnen op dezelfde manier gegeten worden als de stengels.

De bladeren van de lisdodde kunnen zoals spinazie bereid worden.
Oude bladeren worden stug en vezelig dus gebruik altijd jonge bladeren.

De wortels kunnen het beste in de herfst of winter verzameld worden, want dan de hebben ze de meeste voedingsstoffen opgeslagen.
De wortelstok is bijzonder rijk aan zetmeel, net zoals de aardappel. Hij is rauw te eten maar roosteren, roerbakken of koken is smakelijker.

Als je de wortels heel lang kookt ontstaat er een soort siroop.

De wortel kan ook gedroogd en fijngemalen worden, waarna het (gemengd) kan worden met meel om mee te bakken.

De zaden van de vrucht zijn ook eetbaar. Het zaadpluis kan men door te branden verwijderen.
Daarna kun je de zaden drogen of roosteren. van de zaden kan ook nog eens olie geperst worden.

Het stuifmeel kan gebruikt worden in meel of als verdikkingsmiddel in sauzen etc.

Madeliefje
Bellis perennis

De madelief is niet heel kieskeurig. Ze houd het meest van zonnige en iets vochtige standplaatsen.
Vooral in grasvelden en gazons met een niet al te dichte graszode doen ze het erg goed.
ze komt in heel Nederland voor.

De bloemetjes en het blad is eetbaar.
Jonge nog ongeopende knopjes zijn het lekkerst en smaken nootachtig. de oudere bloemetjes worden iets bitter.
De blaadjes van de madelief kunnen gesneden door de sla, op brood, in de soep etc.
Gecultiveerde madeliefjes zijn meestal niet eetbaar.

De bloemhoofdjes, steeltjes en de bladeren van madeliefjes zijn geneeskrachtig.
Madeliefjes bevorderen de bloedsomloop dus zijn goed tegen winterhanden en voeten en werken bloeddruk verlagend.
Ze bevorderen wondgenezing en gaan ontstekingen tegen, helpt bij lusteloosheid en slapheid en
uitwendig helpen ze ook bij spierpijn en verstuikingen.
Verder wordt het kruid gebruikt bij; huiduitslag, gebrek aan eetlust, infecties aan de luchtwegen, hoest, slijmvliesontstekingen, bronchitis, voorhoofdsholte ontsteking, bloedzuiveringskuur in het voorjaar, regelen van de stoelgang en krampen.

Het madeliefje bevat:
vitamine C, calcium, magnesium, saponine, looistof, hars, bitterstof, etherische olie

hondsdraf
Glechoma hederacea

Hondsdraf is een kruipend plantje dat in vrijwel elke tuin te vinden is.
Je kunt hondsdraf door geheel Europa vinden in schaduwrijke bossen, grasland, hagen en bermen.
Vaak groeit hij bij de brandnetel.
De bladeren worden roodpaars als hij in het volle zonlicht staat.
Als je de blaadjes tussen je vingers fijnwrijft, komt er een kruidige geur vrij.

Hondsdraf heeft een sterke kruidige bittere smaak en gebruik je als kruid, liever niet als groente.
enkele blaadjes zijn heel gezond maar meer dan 50 gram wordt afgeraden omdat je dan teveel toxische stoffen binnen krijgt.
Hondsdraf kun je door de sla en door groenteschotels doen, als garnituur bij vlees of als kruiderij in puree, boter of kwark gebruiken..
Overigens is hondsdraf met roodpaarse blaadjes die in de volle zon gestaan heeft vaak te bitter om nog eetbaar te zijn.

Van de jonge blaadjes kun je ook thee van maken. deze thee heeft een kruidige smaak en de kracht is te vergelijken met die van groene thee.
Van de gedroogde bladeren is de thee nog sterker. je kunt de hondsdraf goed door andere kruiden mengen voor kruidenthee.

Hondsdraf was in de bierbrouwerij de voorloper van de hop. Het was een smaakmaker en maakte het bier helder.

De plant bevat verschillende mineralen, zoals Kalium, Calcium en Silicium. Vitamine B en C zijn ook rijkelijk aanwezig in dit kruid.
De werkzame stoffen zijn de bitterstof glechomine, looistoffen en een etherische olie.
In de etherische olie blijkt ursolisch zuur te zitten. daarvan wordt nu gedacht dat het antivirale eigenschappen heeft tegen het Epstein-Barr virus. Dat is een herpesvirus dat kwalen als de ziekte van Pfeiffer doet ontstaan. Tot op heden is er geen enkele behandeling tegen dit virus.

Uit wetenschappelijk onderzoek naar hondsdraf blijkt dat extracten van het plantje antibacteriële werking vertonen en capaciteit om vrije radicalen uit te schakelen bezit.
Onderzoek uit 2010 toont aan dat extracten van hondsdraf over een sterke antioxidantwerking beschikken. Dat zorgt er voor dat producten minder snel bederven. Hondsdraf bleek net zo goed te werken als commerciële producten die al in de handel zijn.
In 2011 vonden Koreaanse onderzoekers nog twee nieuwe, onbekende ontstekingsremmende stoffen in hondsdraf.
Ook blijkt dat een extract van hondsdraf kan worden gebruikt om pigmentvlekken door UV-straling van de zon tegen te gaan.

In de volksgeneeskunde wordt hondsdraf gebruikt bij; huidklachten en jeuk, blaasontstekingen, astmatische aandoeningen, hoesten en bronchitis, keelpijn, ontstekingen aan de urine wegen of nieren, oorsuizen en huiduitslag.
De hondsdraf werkt ook kalmerend en is eetlust opwekkend.

nagelkruid
Geum urbanum

De soortaanduiding 'urbanum' is afgeleid van het Latijnse woord voor stad, omdat de soort vooral in de buurt van steden en dorpen voorkwam.
Het is geen veeleisende plant maar houd van stikstofrijke gronden. staat vaak in de schaduw/halfschaduw.

De jonge bladeren zijn eetbaar: in salades, smoothies en soep bijvoorbeeld.
De wortel is bruikbaar als specerij, in plaats van kruidnagel.
Je kunt de bloemen en de bladeren toevoegen aan een salade, saus of een soep.
Het nagelkruid heeft een lichte kruidnagelsmaak met een vleugje kaneel.
Sommigen vinden de smaak lijken op eekhoorntjesbrood.

Deze geneeskrachtige plant wordt gebruikt bij diarree, darmproblemen, maagstoornissen, prikkelbare darm syndroom en leverproblemen.
Doordat er kinine in de wortel zit werkt hij tegen koorts en malaria.
Nagelkruid wordt uitwendig gebruikt om aambeien te genezen.
Verder worden huidproblemen, winterhanden en-voeten, kiespijn en ontstoken slijmvliezen behandeld met geel nagelkruid.

Werkzame stoffen: looistoffen, etherische olie zoals eugenol, bitterstoffen, geïne in en leucoanthocyaninen.

Kleine Pimpernel
Sanguisorba minor


De Kleine pimpernel is inheems in Nederland.
De plant groeit meestal op redelijk droge en kalkhoudende grond in bermen, graslanden en op hellingen.
Het is een beschermde plant dus je mag hem dus niet gewoon uit de natuur oogsten.
oogst liever wat zaadjes en strooi die in je tuin of guerrilla style.... het zijn heel gemakkelijke kiemers.
De plant is het hele jaar te oogsten want ze zijn bijna altijd (zelfs in de winter) groenblijvend.

Kleine pimpernel is zeker een kruid wat de moeite waard is om te zaaien.
hij smaakt naar een licht bittere komkommer met een nootachtige tintje.

De jonge blaadjes worden gebruikt in salades. Maar ook door een fris roomkaasje, sauzen, soepen en stoofschotels zijn ze erg smakelijk.
Blaadjes kunnen met boter worden vermengd en worden gebruikt bij het smoren van vis en vlees.
Enkele blaadjes toegevoegd aan soep geven deze een frisse nasmaak.
In vruchtensalades en bij gekoelde dranken is een enkel blaadje van dit kruid op z’n plaats.
als stamppotje is hij bijna net zo lekker als andijvie.
Ook werden de blaadjes in wijn gebruikt om de wijn smakelijker te maken.
de bloem en evt het zaad van de kleine pimpernel kan ook gegeten worden.

De plant werd in de volksgeneeskunst gebruikt als bloedstelper. In de Middeleeuwen dronken soldaten
voor de strijd een aftreksel van deze plant in de hoop dat wonden minder sterk zouden bloeden.
Ook werd het gebruikt als gorgeldrank tegen infecties in de mond en tegen spataderen.

De kleine pimpernel bevat looistoffen, saponine en een flavon.

Wilgeroosje
Epilobium Angustifolium.

De jonge scheuten en bladeren van deze plant zijn eetbaar.
Je kunt ze als saladebladeren gebruiken of als groente koken.
De wortel wordt als saladegroente gebruikt en in Scandinavische landen maken ze er een compote van.
in Rusland maken ze thee van de gedroogde bladeren.
De knoppen van de bloemen kun je in salades gebruiken of net als kappertjes in azijn inmaken.
De Inuit-eskimo´s gebruiken de wortel als maaltijd.
In Scandinavische landen is onderzoek gedaan naar het eten van wilgenroosje wortel en het blijkt een goed voedsel in tijden van nood.
De indianen in Noord-Amerika aten de merg in wilgenroosje als zoetige lekkernij.

in Het wilgenroosje zitten verschillende fytonutriënten.
Er zitten verschillende fytosterolen in zoals betasitosterol.
Daarnaast bevat het flavonoïden waaronder kaemferol-, quercetine- en myricetineverbindingen.
Het bevat de looistoffen gallotanninen, triterpeenzuren, slijmstoffen, calciumoxalaten en vetzuren.

De looistoffen in het wilgenroosje werken wond helend en de slijmstoffen werken verzachtend.
Aandoeningen in de mond kunnen met een spoelmiddel of gorgeldrank op basis van wilgenroosje voorkomen worden.
Huidontstekingen kunnen met een omslag worden tegen gegaan.
Hiervoor maak je een doek nat met een aftreksel van wilgenroosje.
Verder wordt het wilgenroosje gebruikt tegen: plasproblemen, Aften, Keelslijmvliesontsteking, Wonden, Lichte brandwonden.
en als omslag tegen huidontsteking.

vrouwenmantel
Alchemilla mollis

Het jonge bittere blad van vrouwenmantel is eetbaar. Vroeger werd het gebruikt in yoghurt of salades.
Het is een dankbare plant voor wildpluk. Je kunt zowel de wortel als de bladeren koken en eten als spinazie of bijvoorbeeld in de soep. Ook zijn de blaadjes lekker rauw in een salade.

Vrouwenmantel verlicht menstruatiepijn, bevordert de doorbloeding van het onderlichaam, verlicht overgangsklachten, helpt bij diarree,
ondersteunt bij PMS en werkt bij te sterke of te zwakke menstruatie, kalmeert de alvleesklier waardoor de bloedsuiker stabieler wordt,
het versterkt de zenuwen en helpt bij hoofdpijn en migraine.
Een zitbad met vrouwenmantel-afkooksel helpt tegen lastige witte vloed.
Het kan gebruikt worden als gorgelmiddel bij keelontsteking en aften. Uitwendig helpt een kompres bij zweren of wonden.
Bladeren voor thee het beste oogsten bij het begin van de bloei.

Kaas, gemaakt van de melk van koeien, die dit kruid hebben gegeten, heeft een kenmerkende smaak.

Vrouwenmantel bevat: looizuren, Luteinezuur, flavonoiden vooral quercitine, hyperoside en anthocyanidinen.
Luteinezuur zou de hypofyse beïnvloeden, die de werkzaamheid van de eierstokken reguleert.

grote kliswortel klit, gobo, Burdock root
Arctium lappa

De grote klis is inheems in Nederland. er groeien nog 3 andere soorten.
de wortels ervan zijn allemaal eetbaar.

Arctium minus - Gewone klit of Kleine klit
Arctium tomentosum - Donzige klit
Arctium nemorosum - Bos klit


De klis is een bekende plant, vooral door de kleverige zaadbollen die aan je kleren blijven plakken.
De soorten komen voor in bermen, ruigten en op open plekken in bossen.

De kliswortel is een van de meest gebruikte groenten in de Japanse keuken.
In Nederland is het een vergeten groente. In de jaren 1700 werd de kliswortel de nieuwe asperge genoemd.

In het wild krijgt de kliswortel geen enorm grote wortels.
de grote kliswortel uit Azië is beter gecultiveerd en krijgt wortels die tot 2 meter lang en 2 cm in diameter kunnen worden.

De wortels worden in het eerste groei-jaar in de herfst geoogst.
6 maanden na het zaaien verhouten de wortels, dus uiterlijk na 5 of 6 maanden oogsten.
Hoe ouder, hoe bitterder en draderiger.
Ze kunnen in de winter in de grond gelaten worden en vlak voor gebruik geoogst worden.
om deze reden wordt klis laat gezaaid zodat het een wintergroente is.

De wortel wordt op dezelfde manier gebruikt als pastinaak of schorseneer.
De kliswortel is familie van de artisjok, waar hij ook naar smaakt.

Je bereidt de kliswortel door hem te schillen net als een wortel.
Gebruik net als bij schorseneer een beetje azijn of citroen sap tegen de verkleuring anders wordt de wortel snel bruin.
Kliswortel smaakt kruidig en een beetje zoetig met een bittertje.
Meestal wordt het geadviseerd om de kliswortel 15 min in water te leggen zodat de bittere smaak eruit gaat.
Laat de kliswortel 20 min zacht koken. Lekker in soepjes en stoofpotten.
De wortel is ook buiten de koelkast nog wel enkele dagen of langer te bewaren hoewel de smaak en textuur dan wel minder wordt.

Voedingswaarde per 100 gram: 65 kcal, 1,8 g eiwit, 15,4 g koolhydraten, 0,1 g vet, 3 mg vitamine C,
46 mg calcium, 320 mg kalium, 1 mg vitamine A.


Volgens de volksgeneeskunde werkt de klis; bij artritis, eczeem en reuma, bloedzuiverend, bacterieonderdrukkend,
goed bij huisproblemen, lever en nieren ondersteunend, vochtafdrijven, bloedreinigend,
tegen gewrichtsreuma, zweren, maagklachten, haaruitval en roos. ook werkt hij bij verminderde geslachtsdrift en is rijk aan antioxidanten.


De klis bevat: Looistoffen, Etherische olie, Bitterstoffen, Antibiotische stoffen, Looizuur, Glycerine, Hars, Inuline, Slijmstoffen en Zwavel.

Smeerwortel
Symphytum officinale

Smeerwortel is vanwege zijn veelzijdigheid een geweldige preppersplant.
Hij is eetbaar, medicinaal, een goede bijenplant en doordat hij mineraalrijke bladeren heeft
kun je hem perfect gebruiken om je planten te bemesten.

Smeerwortel is een inheemse vaste plant.
hij groeit langs Waterkanten, rivieren, moerassen, loofbossen en grienden, dijken, bermen, grasland, zeeduinen en akkers.
De bloemen kunnen blauwpaars, roze, wit of gelig zijn.
Smeerwortel groeit snel en kan meerdere malen per jaar geoogst worden.
Een opvallend kenmerk van deze familie is de ruwe beharing op de gehele plant.

Zowel het blad als de wortels van smeerwortel zijn eetbaar.
In Zwitserland wordt de plant van oudsher in deeg verpakt om het op te eten
Jonge scheuten kunnen ook gebleekt worden en gekookt, op de zelfde manier als asperges.
Het bevat vitamine B12, wat in planten vrij zeldzaam is. Vitamine B12 zit onder andere ook in zeewier, gist en champignons. Dat is dus een ontkrachting van de mythe dat B12 alleen in vlees en vis zit.
Ik heb wel eens een beetje jonge smeerwortel bladeren bereid.
na 3 minuten koken werd het water wat groen en de structuur werd een beetje snotterig.
Omdat de harige en enigszins slijmerige blaadjes niet erg prettig zijn om te eten,
kun je ze voor vers gebruik het beste klein snijden en aan een gerecht toe voegen.

De wetenschap is verdeeld over het feit of smeerwortel gegeten kan worden of juist niet.
Sommigen zeggen dat het erg gezond is anderen zeggen dat het leverschade kan toebrengen door de aanwezigheid van pyrozyllidine alkaloïden.
Er is maar één geval bekend van iemand die (misschien) ziek geworden is door elke dag voor lange tijd smeerwortel inwendig te gebruiken.
In ieder geval is het wél bewezen dat smeerwortel de groei van kankercellen tegengaat.
Mijn mening? Eet in ieder geval de wortel van de smeerwortel liever niet want die bevatten de meest werkzame stoffen in de hoogste concentraties.
Het is sowieso beter om voedsel zoveel mogelijk te variëren dus eet de smeerwortel niet vaker dan twee keer in de maand.

Er zitten veel vitaminen en mineralen in smeerwortel. Het bevat alle vitaminen die als antioxidanten werken namelijk vitamine A, C en E. Verder bevat het uit het vitamine B-complex B1, B2, B3, B5 en B12. Daarnaast bevat het de mineralen calcium, kalium, fosfor, ijzer, jodium, kobalt, seleen, magnesium, zink, natrium, chroom en mangaan.


De Smeerwortel is een plant die al eeuwenlang gebruikt wordt als medicinaal kruid.
Er zijn zóveel geneeskrachtige toepassingen, het lijkt wel een wonderplant...
Smeerwortel is: wondhelend, Het stimuleert de aanmaak van nieuwe huid.
Looistoffen en asparagine werken bloedstelpend.
De slijmstoffen en allantoïne zorgen voor een verzachten effect.
Allantoïne rozenmarijnzuur en andere fenolzuren werken ontstekingsremmend.
Allantoïne is volgens wetenschappers ook de werkzame stof die de huid en spieren sneller doet herstellen.
Allantoïne versnelt de groei van gezonde cellen.

Het kruid wordt ingezet bij: het helen van allerlei wonden, kloven, slappe huid, Acné, steenpuisten, zweren, insectenbeten, aambeien, mondslijmvliesontsteking, tandvleesontsteking, keel of amandelontsteking, borstklierontsteking, Psoriasis, eczeem, eeltknobbels, maagzweren, maagbloedingen, maagpijn, maagkramp, darm zweren, darmontsteking, darmbloeding, darmirritatie, dysenterie, diarree,kneuzingen, bloeduitstortingen, verzwikkingen, bandscheuren, ontwrichtingen, peesontsteking, tenniselleboog, spierverrekking, spierontsteking, botbreuken, beenvliesontsteking, Artrose, artritis, voorkomt en vermindert littekenvorming en zwangerschapsstriemen,
Beschadigd bindweefsel en kraakbeen wordt hersteld door smeerwortel. cellen die botcellen aanmaken worden gestimuleerd in hun werking.

Smeerwortel kan dus duidelijk wonden genezen.
dit kan deze wonderplant zo snel, dat eventueel vuil geen tijd krijgt om uit de wond te ontsnappen.
hou hier dus rekening mee.

Het is daarnaast een slijmoplossend middel waardoor ophoesten bevorderd wordt.
Hierdoor werkt het bij bronchitis, hoest, prikkelhoest, slijmophoping en sinusitis of bijholteontsteking.
De wortel van de smeerwortel wordt geoogst in voor- of najaar, wanneer zijn gehalte aan allantonine het hoogst is. Wacht voor het opgraven tot na het tweede groei jaar van de plant.