De psychologische gevolgen van een SHTF zoals de Covid-19 pandemie.
Het is natuurlijk niet het virus zelf die zorgt voor psychologische gevolgen, wel de manier waarop we ermee omgaan, maatregelen, enz.
De laatste maanden merken we dat mensen op hun tandvlees beginnen te zitten. Mensen hebben het moeilijk, zijn neerslachtig, zijn bitsig. Kortom, we weten het allemaal even niet meer.
Wie beweerd dat de huidige situatie geen invloed heeft op z'n psyche is; niet eerlijk met zichzelf, is een schaap of is bovenmenselijk goed.
- Ik merk dat bepaalde kleine dingen je ontvlambaarder maken. Op het werk bijvoorbeeld zijn we onderling veel korter van stof. Je voelt opgebouwde spanning bij klanten die voor het minste over de rooie gaan. We zien rellen zoals we ze zelden zien (VS, NL, DE, ...)
- Ik zie mensen vereenzamen. Ouderen (zoals mijn grootmoeder) zitten eenzaam thuis te wachten tot de tijd passeert. Haar ontspanning is volledig weggenomen (dagopvang, kaartnamiddagen, enz).
- Mijn echtgenote werkt in een medisch laboratorium. Iedereen daar zit op z'n tandvlees. Tranen in de ogen bij het aanvatten van het werk, 's avonds laat thuiskomen en dan moeten horen in de MSM dat het sneller en meer moet. Een citroen kan je niet oneindig uitpersen. Dat verplaatst zich natuurlijk naar huis, waar frustraties en "gezaag" op elkaar ook de kop opsteken. In het verleden ging je eens uit eten, ging je op bezoek bij vrienden, ging je een dagje uit. Niets daarvan nu.
- Ik heb vorige week afgesproken met een goeie vriend, uit miserie, op een kerkhof. Want in zowel hun als mijn straat zitten van die kapoenen die de politie wel eens zouden durven bellen als ze iets "onregelmatigs" zien.
Wie gelooft de dames en heren politici en virologen nog?
Is er nog één iemand die zich kan vinden in de huidige situatie? Leugens, onrealistische planningen, "spraakverwarringen", valse beloften (duh
), eindeloos discuteren over dingen die simpel op te lossen zijn. En dan hoor je een heer viroloog gisteren op TV zeggen: "We zijn bezig aan een plan B (lees: strengere maatregelen). Want, de scherpe kantjes moeten er nog af, we moeten een tandje bijsteken & wie je niet ontmoet kan je niet besmetten". Welke scherpe kantjes? Buiten werken, belastingen betalen en vooral: niks leuk doen, kunnen we momenteel bitterweinig doen.
