Onlangs ontdekte ik iets geheel nieuws dat chloordioxide blijkbaar kan doen met een ander doseringsschema.
Omdat het een inwendige oogontsteking is, veroorzaakt anterior uveïtis de continue aanmaak van kleine zwartachtige/grijze deeltjes, in feite ontstekingscellen.
Bij anterior uveïtis bewegen deze deeltjes altijd van boven naar beneden in het/de aangedane oog/ogen, dit in tegenstelling tot posterior uveïtis, waar de deeltjes alleen van onder naar boven bewegen, en pan-uveïtis, waar de deeltjes gelijktijdig in alle richtingen bewegen.
De ernst varieert echter van extreem kleine deeltjes (bijna als rook) tot vrij grote ontstekingscellen of zelfs klonten ervan.
Zoals eerder vermeld verminderde de chloordioxide de ernst van mijn uveïtis aanzienlijk, en dit met een dosis van 3 x 7 druppels per dag in een groot glas Berkey-gefilterd water.
Ik ben natuurlijk erg blij met dit effect, want nu hoef ik geen steroïde oogdruppels meer te gebruiken, die weliswaar de ernst van de uveïtis verminderen, maar ook zeer ernstige bijwerkingen kunnen hebben, vooral op de lange termijn.
Een ander effect van de productie van ontstekingscellen is dat deze zich afzetten op oppervlakken in het oog, schijnbaar met een voorkeur voor mijn twee implantlenzen (die in mijn geval waarschijnlijk ook de oorzaak van de uveïtis zijn).
Het resultaat van deze voortdurende afzetting op mijn implantlenzen is dat mijn zicht steeds meer van transparant naar doorschijnend is gegaan, en dit bovenop het glaucoom zelf.
Mijn arts vertelde me dat het weliswaar mogelijk was om hier iets aan te doen, maar dat daarvoor een nieuwe invasieve oogoperatie nodig was, waarbij hij niet alleen beide implantlenzen zou verwijderen, maar ook beide lenskapsels (denk aan kleine hangmatjes die de lenzen op hun plaats houden) en vervolgens in elk oog een kleine verrekijker zou inbouwen.
Dit vooruitzicht sprak me natuurlijk niet bepaald aan.
Het innemen van chloordioxide in drie dagelijkse doses van zeven druppels deed absoluut niets om dit afzettingseffect tegen te gaan (ik controleer het elke dag met behulp van een heel eenvoudig maar uiterst effectief zelfgemaakt hulpmiddel: een stukje oude bonuspas met een uiterst klein gaatje erin).
Door het kleine gaatje kan ik gedeeltelijk zien wat er in mijn ogen gebeurt: de werkelijke ernst van de uveïtis op dat moment, en ook de hoeveelheid afzetting op mijn implantlenzen.
Onlangs las ik dat chloordioxide nog effectiever is als je er vaker, maar kleinere doses van inneemt, dus veranderde ik mijn routine naar 5 druppels in een groot glas gefilterd Berkey-water, en dat elke drie uur.
Tot mijn verbazing verdween het grootste deel van de afzettingen op mijn implantlenzen (een vorm van biofilm), en daardoor kan ik nu merkbaar helderder zien.
En dit gebeurde in slechts 4 dagen, dus ik ben op dit moment dolgelukkig.
Ik deel dit specifieke stukje informatie ook omdat ik vermoed dat de kans groot is dat chloordioxide ook mouches volantes (zwevende vlekjes) in het oog zou kunnen oplossen (oxideren), iets waar veel mensen last van lijken te hebben.
Wat ik tot nu toe dusheb ervaren:
- een dramatische afname van de ernst van mijn anterior uveïtis (maar het is nog steeds niet helemaal verdwenen)
- een significant verbeterde nierfunctie
- de afzetting van ontstekingscellen op de oppervlakken van mijn implantlenzen is (momenteel) met ongeveer 95% verminderd
. Over een paar weken heb ik een nieuwe afspraak met mijn oogarts, met wie ik deze informatie zeker zal delen en zal vragen of hij mijn bevindingen met de splitlamp kan bevestigen.
